Om half 10 verlaat een mooie sliert van TVZ shirts het centrum van Amersfoort. Het peloton bestaat uit Bas Pieterse, Paul Hundscheidt, Dirk Jan Matthijsse, Jan Douma, Eric Möller, Hans den Hollander, Jeroen Liefhebber, Gerline van der Beij en ik.

Gerline en Jeroen waren zelfs zo dapper om in Zeewolde al op de fiets te stappen en hebben bij de start dus al 30 kilometer in de benen.

Jeroen pakt echter gelijk een stuk kopwerk samen met Eric. We halen het ene na het andere groepje in en de nodige rijders klampen bij ons clubje aan. Het eerste deel van de tocht was ongetwijfeld heel mooi. Maar met mijn beslagen fietsbril inclusief verse modderspetters was mijn uitzicht helaas beperkt tot het achterwiel van mijn voorganger.

Na 30 kilometer besluit Hans dat het tijd is om de rij met plakkers van ons af te schudden, vakkundig zorgt hij voor een lekke band bij zichzelf. Terwijl Hans en Jeroen even vakkundig de band ook wisselen, werkt de rest de eerste reepjes en banaantjes naar binnen.

We vervolgen de tocht richting de Amerongse Berg, dit segment is in deze tocht omgedoopt tot 'Luik-Bastenaken-Luik'.Daar kunnen we allemaal onze kuitspieren op de proef stellen. Onderaan de afdaling treffen we elkaar weer. Jasjes worden uitgedaan en mouwstukken afgestroopt. De temperatuur is inmiddels aardig opgelopen richting de beloofde 20 graden. Via het mooie oude centrum van Amerongen rijden we de dijk op richting Wijk bij Duurstede. De harde wind tegen op dit stuk (hoezo mééwindkoers?) doet mij gek genoeg besluiten om ook wat kopwerk te gaan doen. Of het nou de wind is die ons vleugels geeft of het prachtige uitzicht, ik weet het niet maar we zoeven over de dijk en rollen al snel Wijk bij Duurstede binnen.

Op de ‘Strade Bianche’ en ‘de Ronde van Lombardije’ die volgen, voelen we ons heel even ook echte coureurs. Met als klap op de vuurpijl een uphill sprint op de Ruiterberg (Doornse gat). Maar we kunnen natuurlijk niet tippen aan de prestatie van Bauke Mollema een dag eerder. Die stopt ook niet uitgebreid bij een verzorgingspost, zoals wij dat wel doen in Doorn. Gerline probeert met een bak koffie haar natte voeten op te warmen. Ik heb weliswaar geen koude voeten maar neem de koffie graag aan die Gerline me aanbiedt. Met de stroopwafel van de verzorgingspost erbij voelt het wel als heel luxe fietsen zo. Zulke pauzes kennen we normaal niet op de zaterdagochtend!

Wat we ook niet kennen van de zaterdag maar wél van de meewindkoers: Fietsen over het vliegveld! Met volle snelheid vliegen we over het mooie asfalt van vliegbasis Soesterberg. Eric, die vandaag veel in de cockpit zit, legt het nog even mooi vast op beeld.

Na 116 kilometer (de laatste 4 km krijgen we cadeau) zijn we weer terug op het finishterrein van de oude Prodentfabriek. De foodtrucks en live muziek wachten de besmeurde renners op. De consumptiebon voor de gratis Kwaremont brandt bij de meesten al de hele weg in het rugvakje. Ik ben blij dat de barista op mij gewacht heeft en haal de cappuccino waar ik de hele weg al zin in had… Wat een heerlijke afsluiting van deze mooie tocht.. En dan vergeet ik nog bijna het ‘broodje kroket de luxe’: Koffie, Kwaremont én Kroket, beter kan het wegseizoen niet afgesloten worden!