Het evenement
De gravelrit zelf vindt plaats op zondag (23 juni) en er wordt in 4 groepen gestart tussen 06:00 en 06:30. Omdat de start zo vroeg is verblijven de meeste deelnemers op natuur camping van landgoed Mariahoeve, waarvandaan ook gestart wordt. Daarom wordt er op zaterdagavond, na de pastaparty, de briefing gehouden waar de laatste bijzonderheden en aandachtspunten (it’s not a race) met betrekking tot de gravelrit worden medegedeeld. Het is een gezellige verzameling van mensen met allemaal verschillende doelen voor de zondag. De een wil Flatlands gewoon uitrijden, de ander wil binnen 10 uur!! finishen (it’s not a race..) en weer een andere gaat het op zijn fixie doen incl. bagage drager.

Hoewel er benadrukt wordt dat het geen race is, is er wel een tijdslimiet. Bij Rhenen is er een Night Cut-off tijd van 21:00. Kom je daar aan na 21:00 dan mag je niet meer door het bos verder en moet je langs de gewone weg verder naar het Doornse gat, en de uiterlijke finish tijd is 23:00

Onderweg zijn er 2 officiële Check-Points, één rond het 100 km-punt (met appelgebak) en één rond het 200 km punt (met pannenkoeken). Bij CP-2 kan je eventueel een tasje met eigen spullen laten bezorgen.

De rit
Na een zeer korte nachtrust (er was ook nog een bruiloft gaande op de camping) ging om 04:10 de wekker. Aankleden, fiets klaarmaken en alvast spullen in de tas doen welke ik niet meer nodig had. Om 04:30 ontbijt, 05:00 tent afbreken, tasje voor CP2 klaarmaken en alles afgeven bij het drop-off punt op de camping.

Onze startgroep mag om 06:10 vertrekken. We hebben afgesproken om rustig te beginnen en te proberen rond een gemiddelde snelheid van 25km/u te blijven rijden. Op de verharde stukken iets harder en op de onverharde stukken iets langzamer. De eerste 11 km gaan nog over smalle fietspaden door het bos maar daarna komen we bij de eerste flintenstroken en onverharde bospaden en begint de gravelrit echt. Het weer is perfect en het is heerlijk om ’s morgens zo vroeg door het bos en tussen de landerijen te rijden.

Als snel komen we ook op paden waar nog duidelijk is dat er de afgelopen periode veel heeft geregend in Nederland. Op de brede paden kunnen we nog wel langs de modderpoelen rijden, op de smallere paden wordt het al moeilijker, zeker als al 100 rijders je voor zijn gegaan en ook de zijkanten hebben opgezocht en kapot gereden. Op sommige passages moeten we zelfs  even afstappen omdat het fietsend niet meer te doen is.

Ondanks een waarschuwing van mij dacht Simon op één van de passages dat hij er wel fietsend doorheen kon, maar helaas  ging hij “over the handlebar” zo de Nederlandse modder in. Gelukkig landde hij zacht in de modder en kon hij verder met alleen een licht beschadigd ego.

Checkpoint 1
Binnen de 4 uur bereiken we CP1, het is hier ontzettend druk en het is duidelijk dat het deelnemers veld nog niet heel ver uit elkaar ligt. Het stuk appeltaart welke we hier krijgen geef ik aan Simon, want dat is niet mijn kostje. We doen rustig aan en nemen wat extra tijd om de bidons weer bij te vullen en de inwendige mens te versterken.

Als we weer verdergaan voor het 2e gedeelte merken we dat het al behoorlijk warm begint te worden. Ook zijn er in dit gedeelte van de etappe minder stukken bos en rijden we meer over open vlaktes (verhard en onverhard) tussen de boerderijen door. Ook trekt de wind iets aan, of zijn het de eerste tekenen van vermoeidheid?

We passeren een paar stroken met mul zand en modder, wat de gemiddelde snelheid omlaag brengt maar we blijven op schema. Bij de Sallandse Heuvelrug passeren we een mooie gravelstrook langs een heide stuk met mooi uitzicht op de Sprengenberg (in Salland bekend als de Palthetoren). Als je bij de Sallandse heuvelrug komt weet je ook dat het hier niet zo “flat as a pancake” is. Het is ook geen hooggebergte of Ardennen maar na 147km voelt de Motieweg (0,8km lang, gemiddeld 5,5%, max 10%) toch wel als een serieuze klim.

Een stuk verder gaan we via een uitgesleten pad van 2 fietsbanden breed naar beneden en moet ik op een gegeven moment al zeilen bij zetten om niet onderuit te gaan. Weet nog steeds niet hoe ik overeind ben gebleven maar dat maakt me ook niet uit, ik zit nog op de fiets maar besluit wel om iets meer de remmen te gebruiken.

Checkpoint 2
CP2 is net over de IJssel bij Zutphen, hier worden we getrakteerd op pannenkoeken en ligt onze eigen bevoorradingstas te wachten welke bij de start hebben afgegeven. We nemen hier ook weer de tijd om even uit te rusten en een bakje koffie te nemen, voordat we aan de laatste 98km beginnen.

De laatste paar kilometers voor CP2 merkten we al dat het tegen het matige windje in wel zwaarder begon te voelen. Het is inmiddels 15:00 en de warmte begint ook effect te hebben op onze fysieke gesteldheid, de afgelopen weken hebben we in Nederland niet echt de mogelijkheid gehad om te acclimatiseren voor deze temperaturen.

In het laatste stuk van de etappe komen we langzaam op bekend terrein voor mij. Net voorbij Loenen krijgen we weer wat hoogtemeters te verwerken inclusief een stuk met mul zand waar omhoog fietsen onmogelijk is en we een stuk van 100 meter te voet moeten.

We passeren vervolgens Hoenderloo, waar het ontzettend druk is: er staat een hele lange rij mensen bij IJs van Co (volgens velen het lekkerste ijs van de Veluwe) wat ons afleid en we van de route raken en moeten omkeren. Bij 250km komen we bij Planken Wambuis op de Ginkelse heide waar we hebben geregeld dat er extra verzorging staat. We hadden al ingecalculeerd dat de laatste 100km zwaar zouden zijn en we zijn blij dat we hier nog even een lekker koud colaatje kunnen nuttigen. Eten wijst mijn lichaam inmiddels af maar de 10 a 15 minuten rust zijn zeer welkom.

Bij Rhenen gaan we via de Defensieweg, waar de 2 heuveltjes nu als echte beklimmingen voelen, richting het Let de Stigterpad. Dit pad heb ik al regelmatig gefietst maar het blijft een schitterend pad om te fietsen, ondanks dat we er al 284km op hebben zitten. Het op en neer gaande karakter van het pad maakt het nog wel een heel pittig laatste stuk welke zeker niet  flat als een pancake is!! We krijgen nog een beetje goede moed als we in de laatste 15km nog 3 deelnemers inhalen welke bijna lijken stil te staan. It’s not a race maar geeft wel een moraal voor de laatste kilometers.

Bij de finish staan onze families ons op te wachten en worden we onder applaus van reeds gefinishte deelnemers ontvangen. We krijgen gelijk een heerlijk koud biertje in onze handen gedrukt en met een broodje met een dikke burger en een paar frietjes doen we aan een Duitse biertafel ons verslag aan de familie.

Al met al is het een fantastische (lange) dag geweest, het was afzien maar we hebben ook op hele mooie plekken gefietst waar ik anders niet snel zou komen. Het was een hele mooie beleving, we hebben onze beoogde gemiddelde van 25km/u net niet gehaald en we kunnen hiervoor allerlei legitieme excuses aandragen maar de belangrijkst is: IT WAS NOT A RACE.

Statistieken:
302 km
12:19:56
24.55 km/u

Route details zijn te vinden op Komoot

----
Eric Möller