Gina

Recent publiceerde de Stentor in de serie ‘van de wieg tot het graf’ – een wekelijks ‘monumentje’ over een overleden streekgenoot – het levensverhaal van de ons op 25 oktober ontvallen TVZ’er Gina Jans. Het idee om dit artikel ook op onze website te plaatsen, kon vanwege copyright geen doorgang vinden. In samenwerking met haar hartsvriend Léon van Dongen hieronder een TVZ-redactie terugblik op het sportieve leven van Gina.

MASSEUR
Op het eerste oog zou je 20 jaar geleden in de persoon van Gina niet direct een sportvrouw herkennen. Haar stevige bouw was echter gezichtsbedrog, en niet zo’n klein beetje ook.
Die stevige bouw wist Gina, in beginsel slechts binnenlid, niet slechts in het zwembad te benutten. Vele zullen haar kennen van de massagetafel en vele zullen haar vervloekt hebben, want Gina wist je pijn te doen. No pain, no gain, en de volgende dag keek je al met meer plezier terug op dat uurtje kastijding. (Gina keek niet op een kwartiertje…)
Maar zij kon alle vormen van massage geven, dat zullen ook deelnemers aan de Vierdaagse van Nijmegen beamen, en binnen TVZ maakte Gina vooral furore in het Zwitserse Zofingen. Een flink aantal Zeewolder duatleten streden daar tijdens het WK Long Distance (10km hardlopen – 150km fietsen – 30km hardlopen) in een memorabele editie vanwege de hevige regen die tijdens het slotonderdeel overging in hagelstenen. Gina maakte de dag erna overuren!

ZWEMMEN
Het woord “uur” is al meerdere keren gevallen. In de tijd dat Gerard Smit de hoofdtrainer zwemmen was, organiseerde hij het UUR VAN TVZ. Na de Kerstvakantie een wedstrijd wie de meeste meters wist af te raffelen, een uur lang. Dat Gina een uitmuntend zwemster was, was geen gezichtsbedrog. Dat haar kracht hier een belangrijk wapen was, bleek tijdens dit soort onderlinge wedstrijden. Zij werd op 23 januari 2012 vijfde met een afstand van 3160 meter.

Ook buitenzwemmen was een geliefde bezigheid. Terwijl de meeste leden nog in het verwarmde binnenwater zwom, lag zij in mei al met oud-voorzitter Gerco Pon in het Wolderwijd. Koud kwam niet in haar woordenboek voor. Dat kwam haar in (alweer) Zwitserland goed van pas, want Gina was van de partij bij de Inferno triathlon als startzwemster in een team van vier. (3km zwemmen in bijna ijskoud bergwater (wetsuit verplicht), 100km racefiets, 30km ATB, 21,1km bergloop) Wat schreef Gina in die tijd in clubblad de Nieuwsflits? “Zoals altijd heb ik geen schema's waarmee ik train om me voor te bereiden op een wedstrijd.  Gewoon door regelmatig te sporten denk ik dat ik voldoende draagvlak heb om hetgeen te doen waarvoor ik me opgeef.  Mijn doel is om de finish te halen en de tijd is voor mij niet interessant. Betrapte me er overigens wel op dat ik met de 1000mtr buitenzwemmen (27 juni)  een betere tijd wilde neerzetten dan vorig jaar. Een beetje vooruitgang is dus toch wel gewenst.

Ik heb nu 3x met een wetsuit gezwommen waarvan 1x met de 1000mtr buitenwaterwedstrijd. Buiten dat het zeer comfortabel dient te zijn is het wel wennen. Ervaar dat het toch wel handig is dat je met wetsuit de techniek van het zwemmen goed toepast. Ik heb hier nogal moeite mee en kost me veel energie. De techniek is voor mij dus wel een punt waar ik de komende weken aan moet werken. Ik hoop dat als ik dat kan verbeteren ik binnen het uur op de kant sta bij de 3km zwemmen bij de Inferno.” Gina kwam keurig in de door haar gewenste tijd uit de ijszee en gaf het estafettestokje over aan… Léon.

VAN ZWEMSTER NAAR TRIATLETE
Gina was hier nog geen triatlete, knieklachten speelden haar altijd parten. (Bij een van de fietsdoelen, de Omloop Math Salden, zag je Gina daarom als enige op de ATB.) Maar de drang om niet meer slechts lid te zijn in een trio-estafette (in Almere was zij ook al eens van de partij) maar zelfstandig te presteren op drie onderdelen begon steeds groter te worden. Een knie-operatie had zij er graag voor over, en gepaard met flink afvallen zorgde ervoor dat zij na langdurig doorzetten en met slechts het vizier op finishen op 13 juni 2018 aan de start stond van de Flitstriathlon in Nijkerk. (Bijna Zeewolde, want in de Arkemheenpolder.) Nooit eerder zag je iemand die bijna laatste werd met zo’n big smile over de streep komen. Jarenlange pijn verbijten en niet opgeven waren, ook al was het ‘maar’ een achtste triathlon, ingrediënten voor een belangrijke persoonlijke overwinning. Dat was eveneens het geval tijdens een van de laatste edities van de LOKO-loop en de Flevo Fun Run: de eindtijd maakte Gina geen moer uit, zij wist als geen ander dat de prestatie die zij leverde fenomenaal was. Gina was op dit vlak een bijzondere sportvrouw. Niet alleen kracht in de armen, ook mentaal ijzersterk. Iets wat je aan de buitenkant niet direct ziet, Gezichtsbedrog.

Nieuws Overzicht