De mooiste beklimming of degene die het meest bij zal blijven?
'Het was voor ons de eerste keer dat wij meededen aan de Tourversie van de Amstel Gold Race, hierdoor wisten we nog niet heel goed wat ons te wachten stond. In de weken en dagen voor de Tourversie hoorden we de naam “Keutenberg” al redelijk vaak vallen. Het werd beschreven als een soort ‘muur’ waar je tegenop rijdt. Voor Twan was dit de mooiste en meest uitdagende klim. Direct vanaf de start begreep hij heel goed wat iedereen met de ‘muur’ bedoelde. Twan: “Na de eerste meters zie je aan de rechterzijde de eerste mensen lopen en het enige wat je dan kan bedenken is: links, rechts en duwen, trekken. Want we gaan hoe dan ook fietsend boven komen en dat is mij gelukt met een best prima snelheid!”. Voor Anna was het iets anders. Anna: “Eigenlijk vond ik elke heuvel een uitdaging op zich. Maar voor mij is met name de Camerig bijgebleven. Dit was de eerste echte klim en ik had expres de klimmen niet in mijn Garmin inzichtelijk gemaakt. Want wanneer je niet weet waar je aan begint, kan je je van tevoren ook niet druk maken. Nadat we het eerste stuk van de Camerig hadden gefietst, vroeg ik aan Jaap de Vries ‘En zijn we al boven?’ dat was tot dan toe bijna bij elke klim mijn standaard vraag aan Jaap haha. Bij de Camerig zei hij ‘wil je het weten of gaan we gewoon door’. Je raadt het al, we gingen gewoon door. En gelukkig maar, want als Jaap had aangegeven dat we nog lang niet op de helft waren, oef dat had ik wel zwaar gevonden."

Enkele dagen voor de Tourversie waren we met Anna’s ouders hierover aan het kletsen en om hen een beeld te geven hebben we opgezocht hoe hoog het Aquaduct was. Tenslotte zijn het Aquaduct en de Stichtse brug de enige echte ‘beklimmingen’ in de Polder. Nou, houd je vast want de Col du Aquaduct is wel zeker een beklimming van 14 meter (vanuit Harderwijk gezien). Om dan de Tourversie te moeten fietsen met 2000 hoogtemeters, zijn dat hééél veel beklimmingen op de Col du Aquaduct.'

Hoe werd het uitgezette parcours gewaardeerd? (Of niet...)
'We hebben de 150 kilometer Tourversie van de Amstel Gold Race gefietst. Bij deze 150 kilometer kwamen 2000 hoogtemeters. We hebben met een groep van 11 TVZ’ers (inclusief ons) afgesproken om om 09:00 uur te starten. Rond 09:00 uur stonden we dan ook netjes bij de start met zijn allen. De weg naar de start toe was al een heel spektakel want ondanks dat de eersten al om 07:00 uur startten, fietste je in een soort grote stoet richting de start. Wij wisten helemaal niet waar we naartoe moesten maar werden gewoon door de andere 15.000 deelnemers naar de start geloodst. We waren nog maar net begonnen en toen moest iedereen in de remmen. De gehele Tourversie moest namelijk over een smal bruggetje, wat achteraf heel fijn was want het trok iedereen uit elkaar. Daarna merk je dat zowel de organisatie als de omwonenden deze Tourversie niet voor het eerst meemaken. Overal waren genoeg verkeersregelaars aanwezig en de omwonenden waren ook heel coulant met al die fietsers. Waar wij ons het meest over verbaasd hebben, is ‘hoeveel mensen er lek rijden’ maar ook zeker ‘hoeveel busjes er rond rijden om mensen die lek rijden te helpen’. Het was echt ongelofelijk, constant werd je omringd door busjes die onderweg waren naar ‘lekrijders’.

Op de terrassen en langs de klimmen, overal zitten mensen. Dit geeft echt zo’n fantastisch gevoel want wanneer je langs rijdt gaan mensen klappen en ze beuren je echt op. “Kom op, je bent bijna boven!”, “Nog even volhouden. Jullie doen het zo goed!”. Al met al echt fantastisch wat een random groep lunchende restaurant-gangers met je doet.

De route was top, dit kwam uiteraard door het fantastische Limburgse landschap en het prachtige weer. We hadden zo ontzettend veel geluk met het weer; niet te warm, niet te koud, toch een zonnetje en een afkoelend windje. Aan de omstandigheden kon het niet liggen.'