DirtyKanzelled +100mile gravel

"Dirty kanzelled +100mile gravel, 1000hm met Stefan, kapot" De redactie wordt sterk getriggerd door de zeer tot de verbeelding sprekende Strava-titel van Tommy de Jong. De woorden ‘kapot’ en ‘1000hm’ schreeuwen om een verslag, op welk verzoek Tommy direct in gaat. Geniet van onderstaand gravelbike-avontuur van drie gezworen vrienden

 

Al enkele weken stond hij op de planning; “dirtykanzelled”. Velen van jullie zullen niet begrijpen wat dit betekent. Ik zal dit snel even uitleggen. Als het goed is, kennen we allemaal de ronderenner Laurens ten Dam - vorig seizoen is hij gestopt als prof - en in de afgelopen jaren is hij een leven naast het prof bestaan gaan opbouwen. Een van de onderdelen daarvan is zijn podcast “live slow, ride fast” op Spotify. Stefan en ik luisteren deze afleveringen altijd met plezier. Het geeft een leuk inzicht in het leven van de prof’s. Voor Laurens stond voor dit jaar onder andere het gravelrijden in Amerika op de planning, daar is het gravelrijden bijna net zo groot als de Tour de France” bij ons. Maar door de Corona crisis zijn uiteraard (wereldwijd) alle wedstrijden en evenementen geannuleerd. 

In de podcast werd het voorstel gedaan om individueel, of met een klein groepje een zelf gemaakte route te gaan rijden, in de geest van “Dirty Kanza” met enkele voorwaarden; rijd 100mile of 200mile, rijd “vanaf huis”, rijd zoveel mogelijk gravel; “no walk in the parc” en sluit af met een feest. 

Vet
Ik had de aflevering hierover nog niet gehoord, maar Stefan belde mij enkele weken geleden op met de opmerking; “Kom op, Tom. Dit is vet, dit moeten we doen.” Mijn eerste opmerking was: “Je bent knettergek, ik heb nog nooit verder gereden dan 135km op asfalt, laat staan 160km gravel. Maar ’Steef’ hield vast en stuurde een route door; “misschien kunnen we hier wat mee”. Hhmmm, toch maar eens kijken of ik die kan verbouwen, het enthousiasme begon te groeien. Resultaat was een route vanaf de trimbaan in Harderwijk, bijna op en neer naar Arnhem over 161km met 1000hm, ppfff, knettergek dit. Maar ja, wel een prachtige route, een super mooie uitdaging en een kans om op plekken te komen waar je nog nooit bent geweest..... Nou, we gaan het maar doen dan! 

 Zoals de meesten weten doen Corné, Stefan en ik de afgelopen jaren veel sport evenementen samen, maar voor Corné is het door Corona en daaroverheen ook nog Pfeiffer nog te vroeg in zijn conditie opbouw om helemaal mee te gaan. We komen samen op het idee om Corné op 1/3e aan te laten sluiten, en dan tot 2/3e mee te laten fietsen. Gezellig, goed voor zijn herstel, en voor ons fijn om twee bevoorradingsposten te hebben. 

Sponsorkleding
Op 30 mei is het dan zo ver, om 0830 van start. Klein weetje... Het TVZ 2e divisie team heeft twee nieuwe sponsoren gekregen. Gelukkig hebben we www.fysio-luxor.nl behouden als sponsor en als nieuwe sponsoren zijn www.dejongbpm.nl en www.verbeterjebrein.nl erbij gekomen. Dit betekende dat er nieuwe teamkleding mocht worden ontworpen. Gelukkig kon deze ‘s ochtends net voor de start nog worden opgehaald bij Casper. Dus we mogen starten in de nieuwe kleding, een leuke boost!

Praatjes
Het eerste uur ben ik zenuwachtig, prikkelbaar en onzeker. Ondanks veel testritten in de afgelopen week voelt mijn crossfiets niet zoals die moet, het is zo droog geweest dat grote stukken mul zand zijn, waar ik met mijn “dunne” banden compleet in weg zak en in vast loop. Na twee keer stoppen om er lucht uit te laten en er toch weer wat bij te doen, heb ik het gevoel dat het goed gaat. Achteraf denk ik wel dat de MTB toch een betere keuze zou zijn geweest. Na een uur krijg ik weer wat praatjes, de route is prachtig en voor mijn gevoel zijn we al snel bij Corné. Even snel eten en drinken aanvullen en weer door. Het is super gezellig en doordat we Corné een stuk minder spreken door zijn verhuizing naar Arnhem is het eerder gezellig dan dat ik bezig ben met het fietsen en we zijn met 95km op de teller dan ook zo weer terug bij de auto. Nu volgt een uur heuvelop richting de Aardhuisweg, dit is nog prima te doen. Daarna volgt een uur over prachtige brede gravelpaden, licht aflopend, die er hard bij liggen, we rollen als een dolle. We komen in de buurt van de 140km en de man met de hamer begint wat tikjes te geven. We eten maar niet meer omdat we er zin in hebben, maar meer omdat de klok zegt dat het moet. We hebben de hele dag samen genavigeerd op onze Garmin, wat essentieel is. Het is tot nu toe super goed gegaan, we vullen elkaar perfect aan, maar mijn Garmin is leeg. Juist nu we vermoeid beginnen te raken, is samen navigeren nog belangrijker, want de scherpte is er wel af.... Stefan maakt een paar foutjes en ik raak gefrustreerd. Steef roept dat we fout zijn gereden. Ik denk ‘laat die Garmin maar... ‘ Door mijn koppigheid rijden we een rondje (1km bonus...). Nou normaal doen Tom, maar wel je gevoel volgen en navigeren op de zon, laat die route maar voor wat hij is, in 1 streep terug naar de auto. Stefan rijd nog als een beest, de laatste km’s rijd hij eigenlijk non stop op kop en voor ik het weet zijn we bij de watertoren. Ppfff, het zit erop, 7 uur en 13 minuten op de fiets, 164km onverhard en 1000hm. Ik ben helemaal kapot!!

Samen rijden we naar Biddinghuizen waar we worden opgevangen door de vrouwen met een heerlijke BBQ.
Wat een dag om op terug te kijken, het was geweldig maar wat zwaar!

Nieuws Overzicht