We willen je eerst vragen een korte terugblik te geven op Maastricht. Je hebt het daar onwijs goed gedaan maar hebben er nooit iets over gelezen. We zagen je naam recent in de Hall of Fame en je eindtijd staat er lekker scherp in. Hoe vond je zelf dat de wedstrijd ging? 

“Ironman Maastricht was mijn allereerste hele triathlon. Het hoofddoel was dan ook de finish halen. Voor mezelf had ik wel een streeftijd van 12 uur in gedachten. In de aanloop naar Maastricht heb ik veel fietskilometers met Eibert gemaakt en we stonden dan ook samen aan de start. Vooraf was er nog wel wat wedstrijdspanning, mede door het hele slechte weer de 2 dagen voor de wedstrijd. Maar op de wedstrijddag zelf waren de omstandigheden echt perfect. Op het moment dat we het water in sprongen was eigenlijk alle spanning weg. Ik heb relaxt in mijn eigen tempo gezwommen. Na iets meer dan een uur kwam ik het water uit.
Het fietsonderdeel vreesde ik het meeste voor. Technische problemen ergens tijdens het fietsen waren in mijn ogen de enige reden waardoor ik uit zou kunnen vallen. Gelukkig gebeurde niets van dit alles en was het fietsen vooral genieten. Her en der stonden bekenden langs het parcours en onder luid gejuich de Hallembaye omhoog fietsen geeft echt wel een kick, ook al is het afzien.

Net onder de 6 uur hing ik mijn fiets weer in de rekken en kon ik mij op maken voor de marathon, het onderdeel dat mij het beste ligt. Vier rondes, dwars door de binnenstad van Maastricht, met elke 100 meter weer een feestje langs de kant. Na 2-3 rondes begon ik mijn benen wel te voelen, maar ik kon goed blijven lopen. De marathon finishte ik net niet onder de 4 uur, waardoor ik met een eindtijd van 11.18 over de streep kwam. Ruim 11 uur lang heb ik genoten van dit evenement. Helaas staat het nu niet meer op de kalender, maar er zijn tal van andere wedstrijden. Ik kan het alleen maar aanbevelen.”

Heb je toen zelf al schema’s voor jezelf opgesteld? Of heb je tijdens het trainen naar die wedstrijd de spirit opgedaan om je in die materie meer in te gaan verdiepen?

“Ik heb in het verleden een paar keer de halve van Almere gedaan en ben daar wel tot de conclusie gekomen dat, om een goede hele neer te zetten, ik wel wat extra begeleiding nodig had. Ik ben op zoek gegaan naar een coach en kwam uiteindelijk uit bij Sarissa de Vries, toen nog werkzaam voor Edosports. Zij heeft me een jaar lang voorzien van training schema's. Een coach helpt om je trainingen gestructureerd op te bouwen, kan je motiveren als het even minder gaat, zeker in de donkere wintermaanden, en heeft een hoop ervaring waar je uit kan putten. Dit heeft wel mijn interesse in het coachen gewekt.”

Bij toeval vernamen we over je coachwerk maar weten helemaal niets van je bedrijf. Kun je vertellen hoe je e.e.a. bedacht, vorm gegeven en uitgebouwd hebt?

“Na Maastricht kwam ik wel in een dal wat betreft triathlon. Het kriebelt nog steeds om weer aan de start te staan van een hele of een halve triathlon, maar de prioriteiten liggen nu vooral bij het gezin. Inmiddels heb ik 2 kinderen van 1 en 4, die ook de nodige aandacht verdienen. Trainingsweken van 10-16 uur, naast een bijna fulltime baan, passen daar niet zo goed in. Daarom heb ik besloten om meer van de andere kant betrokken te blijven bij triathlon, door het begeleiden van andere atleten. Het geeft zoveel energie door te zien hoe iedereen ontwikkelt en steeds beter presteert. Dat enthousiasme van iedereen werkt aanstekelijk.  Voor mij is het coachen niet mijn broodwinning en ik hoef er dan ook niet rijk van te worden. Ik vind het leuk om een klein aantal atleten te begeleiden en houd van de persoonlijke aandacht. Ik snap hoe moeilijk het is om een balans te vinden tussen het gezin, je werk en het trainen voor je doelen. Elke week zet ik een nieuw schema voor ze klaar, aangepast naar de wensen van de atleet. Als je interesse hebt, laat het me weten! Spreek me even aan of stuur een mailtje naar coaching@dennismijer.com of kijk op www.dennismijer.com voor meer informatie.” 

Wat voor (trainers)opleiding heb je gevolgd? Heb je al ‘klanten’ en zo ja, hoe zijn hun ervaringen? Wil je later misschien triathlontrainer gaan worden?

“Initieel wilde ik de NTB Triathlon trainer cursus doen, maar omdat ik geen sportopleiding als achtergrond heb, had ik drie verschillende cursussen nodig voordat ik zelfstandig trainingen zou mogen geven. Dat en de bijbehorende kosten hebben mij doen besluiten om de cursus bij Ironman University te volgen. Deze cursus is meer gericht op de training schema's en de techniek analyse, dan het training geven. Op dit moment begeleid ik een klein aantal atleten. Het niveau verschilt van beginnende hardlopers tot podium finishers van halve triathlons (age group). Iedereen is heel enthousiast en als ik de atleten mag geloven, ervaren ze het nauwe contact erg positief. Als een atleet door omstandigheden een training niet kan doen of in een week op bepaalde momenten niet kan trainen, kijken we samen hoe we de trainingen voor die week dan invullen.”

Hebben we het goed gehoord dat je ook al wel eens een looptraining gegeven hebt? En een zwemtraining? Hoe vind je het om training te geven? Wat is je doel om over 5 jaar bereikt te hebben?

“Dat klopt, Soms nemen Robin Bruil of ik de training over als Annemarie het door omstandigheden niet kan doen. Maar meestal doe ik lekker zelf mee met de trainingen van Annemarie. Kan ik iedereen aanraden trouwens! Wat betreft de zwemtrainingen heb ik Eibert ondersteund bij het geven van de borstcrawl cursus. Een extra paar ogen helpt altijd om te zien hoe mensen hun techniek kunnen verbeteren en zo konden we meer 1 op 1 wat tips geven. Over 5 jaar zou ik graag nog steeds atleten begeleiden en hoop ik dat de atleten al hun persoonlijke doelen gehaald hebben. De cursus van de NTB staat zeker nog op het lijstje om ook te doen.”