|
Afgelopen zondag was er een hardlooptraining, gegeven door Annemarie. “Voor alle niveau’s", zo werd er gezegd. Maar toen ik de hal van Het Baken binnen liep zakte de moed me tóch even in de schoenen bij het zien van de andere atleten…. Het was maar een klein groepje, maar het waren stuk voor stuk zeer goede atleten. Zou ik mee kunnen komen op hun niveau?! Ik had eigenlijk helemaal geen zin om een flater te slaan, laat mij maar lekker in mijn eentje een rondje hobbelen. Zo dacht ik.
Het eerste waar over gesproken werd was de lage opkomst. Het was ijzig koud en het waaide hard, zou dat de oorzaak zijn? Er kan ook nog een andere factor meespelen. Ik vraag me af of er misschien meer mensen zijn die dezelfde ‘angst’ hebben als ik. De angst om het niveau niet aan te kunnen, bang om met een lager looptempo de groep op te houden en anderen daarmee tot last te zijn. Of met een lager looptempo niet serieus genomen te worden. Ik kan iedereen geruststellen: het was fantastisch.
Na een lekker stukje warming up met een tempo dat ik kon volgen, deden we wat oefeningen en loopscholing. Als ik solo train sla ik dat soort onderdelen steevast over, terwijl het eigenlijk heel belangrijk is voor het verbeteren van je loopprestatie. Zie hier het eerste voordeel van een gezamenlijke training! De oefeningen zaten leuk in elkaar waarbij de opzet om kegeltjes heen er handig voor zorgde dat iedereen zijn eigen tempo kon volgen.
Vervolgens kwam er een intervaltraining op basis van dobbelen. Het was de bedoeling dat je het aantal ogen dat je gooide vermenigvuldigde met 2, om vervolgens dat aantal lantaarnpalen voorbij te rennen op een duurlooptempo. Daarna met een opbouwende sprint terug, om even te herstellen naar de eerstvolgende lantaarnpaal en terug. Dan weer dobbelen en opnieuw, 20 minuten lang. Een leuk concept, omdat je elk interval maximaal eindigt, maar niet weet wat je daarna nog te wachten staat. Voor hetzelfde geld moet je 2 keer naar lantaarnpaal nummer 12 en terug….. De sfeer zat er goed in en dankzij de aanmoedigingen van Annemarie en de rest, ging ik toch net iets dieper dan ik in mijn eentje gedaan zou hebben. Zie hier voordeel nummer 2 van een gezamenlijke training! Vervolgens had Annemarie nog een leuk stukje om door de bossen, om uit de ijskoude wind te blijven. Helaas verzwikte Eibert daarbij zijn enkel flink, waardoor de looptraining voor hem helaas over leek te zijn. En zie daar voordeel 3: Dennis rende met zijn zeven-mijls-laarspassen terug naar Het Baken, om Eiberts fiets te halen. Samen uit samen thuis.
Al met al vond ik het een fantastische training, met een super leuke sfeer! Motiverend, gezellig en zeker voor herhaling vatbaar. En als je bang bent dat je qua tempo niet aan kunt sluiten: ik kan je verzekeren dat dat nergens voor nodig is.
Sportieve groet,
Gerline van der Bij
|
|
