1e Divisie Dames - Stiens

 

Tussenstand is na twee wedstrijden dat Amersfoort op de 12de plek staat en Apeldoorn op de 14de. Het wordt dus nog spannend. Maar… Amersfoort gaat in Stiens haar joker inzetten. Jorieke is weer terug in Nederland en zal haar team weer komen versterken. Kortom het wordt nog een spannende strijd maar deze gekoesterde winst is in ieder geval binnen.

-----------

Apeldoorn versus Amersfoort: De valleritis bij de dames

Zo eindigde het verslag van Annewil na de Duin Triathlon. Tijd voor Apeldoorn om wat recht te zetten.

Dat Jorieke terug is en sterk ook hebben we gezien tijdens de Run-Bike-Run. Na het 1e looponderdeel, welke Annewil en Annemiek gezellig samen aflegden, lag Jorieke dik op kop. Aan het eind van het fietsonderdeel kon Annemiek haar nog net terugpakken waarna  Jorieke vervolgens tijdens het laatste looponderdeel ver weg liep. Gelukkig bestaat een team uit 4 dames en telt het gezamenlijke resultaat.

                  

De voorbereiding van Jorieke zat dus wel goed, al heeft ze misschien de laatste week wel wat veel getraind omdat ze nog niet hoefde te werken en had ze dit jaar nog maar weinig gefietst. Annewil was met name druk geweest met de Endurance en heeft daardoor weinig kunnen trainen maar doet een triatlon ondertussen ook al vanaf haar harde schijf. Annemiek liet in Zeewolde zien misschien niet meer over maximale snelheid te beschikken maar wel een degelijke en steady OD af te leggen. Met name door de vraag van Sjaak besloot Annemiek donderdagavond gewoon lekker naar de TVZ training te gaan. Kees paste het trainingsschema er zelfs op aan, een lekker rustige duurtraining. Laat dat nu net het probleem zijn geweest….. Het was vast te rustig, de concentratie was niet optimaal en boem daar lag ze op het asfalt. Te ver de bocht uitgewaaierd en net met de wielen naast het verhoogde fietspad. Stom natuurlijk en volledig mijn eigen schuld. Gelukkig viel er niemand over mij heen (fijn hoor lekker achteraan fietsen), ontfermde Rémi zich over mijn fiets en bleek ik er zelf af te zijn gekomen met een geschaafde rechterkant. Het bleef bij pijnlijke schaafwonden maar verder gelukkig geen fysiek malheur of materiaalschade. Het overkomt de beste, kijk maar naar de Tour een paar dagen later.

Voor 1 juli stond er een OD in Stiens op het programma, een stayerwedstrijd. Helaas geen tijdritfiets, dichte wielen en opzetsturen. Gewoon een kale racefiets.

 Oef, en dat 40 km lang. De weersverwachting beloofde niet veel goeds, kou, wind en regen. De verwachting werd gelukkig steeds beter naarmate we dichter bij de zaterdagmiddag kwamen. In Stiens aangekomen scheen al bijna de zon, was de weg droog, was het een aangenaam temperatuurtje en waaide het gelukkig nog flink.

Apeldoorn zou deze wedstrijd een sterke opstelling hebben, we hadden na de DSQ van Elske in Almere immers wat goed te maken. De pech bleef ons echter achtervolgen, 1 dag voor de wedstrijd werd onze sterkste dame Elske ziek wakker. Gelukkig kon Patricia last minute invallen (heldin!) en stonden we toch met een volledig team aan de start. Ook Amersfoort had een invaller nodig. Zo zie je maar weer, voldoende dames in een team is van wezenlijk belang voor de bezetting.

Vervolgens de routine: teamtent en andere Teamies opzoeken, stikkers plakken op fiets, armen en benen en de installatie in het parc fermée. Het blijft fijn dat er geen startnummer aan een startband nodig is. Al snel is het tijd om naar de zwemstart te lopen en het wetsuit aan te trekken.

De instructie was duidelijk, de gele boeien waren enkel als markering en de oranje boei moest worden gerond. Prima zwemwater en genoeg ruimte maar ik weet niet hoe Friezen een afstand meten maar het was duidelijk dat dit niet hun sterkste punt was. Die oranje boei lag verdomd ver weg en we waren dan ook zeer verbaasd dat we eerst nog rechtsaf moesten voordat we bij de oranje boei kwamen. Al spoedig na de start vroeg ik me af wat ik hier ook alweer deed. Zag gelukkig badmuts nummer 40 nog ergens om mij heen (natuurlijk wist ik dat dit Annewil betrof) maar verder was het verdacht rustig en waren, na uiteindelijk toch bij die oranje boei te zijn aangekomen, het gros van de dames al ver uit zicht. Er zou weer goed gefietst moeten worden om weer lekker in het veld te liggen. 

 

Maar goed, Annewil en ik weten dat we achterin het veld zwemmen, we zwommen gewoon lekker en ook wij kwamen na maar liefst 1911 m bij de trap uit waar we richting de fiets mochten. 

Geen probleem hoor een ruim 400 m te lang zwemonderdeel maar wel verdomd jammer van die extra achterstand die we zo oplopen. Ik was nog niet uit het water of hoorde Annewil al vrolijk gedag zeggen. Nu was het zaak om als de wiedeweer op de fiets te zitten. Gezellig hoor als Annewil lekker in mijn wiel gaat zitten, dan natuurlijk ook haar deel van het kopwerk doet, maar minder leuk als ze me er dan vervolgens afloopt. Ik was op mijn hoede, weet hoe snel Annewil op dit moment loopt, kan heel goed tegen mijn verlies maar dit ging natuurlijk wel om het echt en de klassering in de competitie. Slim racen was de opdracht. Ondertussen bleek Jorieke al 7 min op de fiets te zitten.

Doordat ik 3 sec eerder uit het water kwam en 3 sec sneller had gewisseld (toch nog ergens snel op mijn `oude dag’) had ik genoeg voorsprong om Annewil van me af te houden (sorry Annewil, ik ga het binnenkort weer goedmaken). Nu had ik Annewil dan wel achter me gelaten het was wel zaak om een ander sterk fietsmaatje te vinden, helemaal alleen zou ik veel te weinig tijd goedmaken. Een stukje voor me reed een dame van Nijmegen, het gat werd niet snel kleiner. Dat zag er gunstig uit. Redelijk `in het rood’ ben ik naar haar toegereden. Ik bleek een perfect maatje aan haar te hebben. 

Samen hebben we vele dames ingehaald, werkten we perfect samen (ja echt Krijn!) en kregen we zowaar de laatste van de 6 rondes een grote groep dames in het vizier. Hierin bleek ook Jorieke te zitten en naar haar verluid werd hierin niet zo goed samengewerkt. De opmars was zeer geslaagd te noemen en gelukkig zijn er meerdere dames die mindere zwem- dan fietskwaliteiten hebben. Helaas heeft Annewil geen fijn fietsmaatje kunnen vinden en moest zij het werk alleen klaren. Het was een mooie landelijke fietsronde maar met een flinke bries wel erg zwaar in je eentje. 2 (Femke en Hilly) van mijn teamgenootjes kwamen nog voor Jorieke van de fiets, Patricia zat nog achter mij en had helaas ook de slag bij het zwemmen gemist.

 Floor, het teamgenootje van Jorieke en Annewil, was ik tijdens het fietsen voorbij gegaan. Mooi, want in Amersfoort lopen ze volgens mij allemaal erg hard.

Tijdens het lopen ging de inhaalslag verder. De Endurance had mij het vertrouwen in mijn lopen weer gegeven, Annewil stond te popelen om mij tijdens het laatste onderdeel weer in te halen en Jorieke ging voor de snelste looptijd en wilde misschien wel de top 10 halen. Het gevaar van vallen was geweken, zo dacht Annewil.

Al snel kwam ik in een lekker ritme, 1 voor 1 haalde ik de dames van die grote fietsgroep van Jorieke in. Dit gaf vertrouwen en ronde 1 van de 4 zat er al snel op. Geen fijn loopparcours trouwens, stoepje op en af, verkeersdrempels en veel gezoek naar de kortste en meest veilige route. Met mijn toch nog niet volledig genezen enkel goed opletten dus. Gelukkig had ik nu wel de juiste concentratie en heb ik geen misstap gemaakt. Halverwege de 2e ronde zag ik opeens een bekend pakje met opvallende kousen op de grond liggen. Nee hè, Annewil was gevallen over een los liggende stoeptegel en riep me toch nog redelijk opgewekt toe dat ze een diepe vleeswond had. De knie was al verbonden en ze zou naar start/finish worden gebracht. Wat balen zeg. Even verderop kwam ik onze trouwe supporter Krijn al een beetje verontrust tegen, gelukkig kon hij zich verder over haar ontfermen. Na toch wel enigszins een ronde te zijn afgeleid wist ik de goede focus weer te vinden en na flink wat extra aanmoedigingen van onze reeds gefinishte heren uit Apeldoorn kon ik nog flink wat dames inhalen en een mooie klassering neerzetten. Bij de finish wachtte Hilly en Femke mij al op, helemaal enthousiast dat we met het team zo goed hadden gepresteerd. En dan Jorieke, die is Hilly en Femke tijdens het lopen voorbij gesneld en wist inderdaad de snelste looptijd neer te zetten. Top! Met een 13e plek net geen top 10 klassering maar een super knappe prestatie in dit veld. Nu enkel nog wat extra fietskilometers maken na haar sabbatical en die top 10 klassering is binnen.

Annewil was ondertussen naar het ziekenhuis en moest nog lang wachten totdat de chirurg had vastgesteld dat het een zeer lelijke wond was midden op haar knieschijf maar dat de knieschijf zelf gelukkig niet was beschadigd. Gelukkig kon ik haar toch nog een beetje helpen, het gelletje die ik Krijn had toegeworpen omdat ik het zakje in ons nieuwe pakje niet kon vinden heeft Annewil behoed tegen flauwvallen. Tja, dan had ik toch nog liever gehad dat dat gelletje haar het laatste restje energie had gegeven om mij te verslaan.

Ondanks de zeer knappe prestatie van Jorieke wist Apeldoorn de voorsprong weer over te nemen. Maar we twijfelen er niet aan dat Jorieke en Annewil voor over 2 weken op Super Saterday in Rotterdam hun strijdplan al klaar hebben. Al zal Annewil daar helaas hooguit supporter zijn.

Apeldoorn werd knap 7e, zet de DSQ van Almere recht en staat nu 10e in het klassement. Amersfoort werd mede door het uitvallen van Annewil 15e en staat nu 13e in het klassement. Er is dus nog gewoon van alles mogelijk. Op naar de Rotterdam en een spoedig herstel van Annewil.