Marmotten op de fiets

 

Dit jaar doen er weer een aantal TVZ-ers mee aan de Marmotte (Granfondo Alpes). Dit laatste moet je er tegenwoordig bijzetten want er zijn inmiddels al verschillende varianten op de "klasieke" Marmotte. Zo heb je ook de Marmotte Hochkönig (Oostenrijk) en Marmotte Pyrénées. Maar dit jaar zijn alle ogen nog gericht op de Marmotte Alpes, waar men weer zal afzien om op tijd binnen te zijn voor de begeerde "BREVET D'OR". Gezien de kilometers welke gemaakt worden moet dit haalbaar zijn en anders is een "BREVET D'ARGENT" ook zeer verdienstelijk resultaat. Marije neemt ons mee op een van hun trainingsrit(jes)...

-----------

Rondje Markermeer 12 mei

Als mijn ouders vroeger op zondag vanuit onze woonplaats (Harderwijk) naar mijn opa en oma in Ermelo fietsten, reden ze vaak met een ‘ommetje' via het bos. Als pubermeisje begreep ik daar echt niks van. De kortste route van A naar B was via de Harderwijkerweg, precies 6 km, waarom zou je dan in vredesnaam om gaan fietsen?? Ik stapte ook op de fiets, nam de kortste route naar Ermelo en zei tegen mijn opa en oma dat het nog wel even kon duren voor mijn ouders er zouden zijn….

Inmiddels twee keer zou oud (+ nog wat jaren) stap ik op 12 mei bij het Baken op de fiets om met een stel andere ‘Marmotten' te beginnen aan een ‘rondje' Markermeer van 200 km. Ik weet dat mijn ouders, na nu zo’n 15 jaar op de racefiets, inmiddels wel iets van me gewend zijn, maar deze afstand zal ze de wenkbrauwen wel weer even doen fronzen… 

Het zal dan ook de eerste keer zijn dat ik de 200 km zal aantikken. Eigenlijk stond dit voor een week eerder gepland, toen ik met Jaap en Hans den H. meedeed aan de Omloop Midden Nederland. Maar met een windkracht 4 op de terugweg in de polder en slechts één iemand die nog goede benen had voor kopwerk, vonden we bij terugkomst in Zeewolde 194 km toen lang genoeg.

Vandaag moet het echter gaan gebeuren. Hans den H. heeft de route uitgestippeld, 200 km en 300 m om precies te zijn, is het plan. We zijn met 5 Marmotters : Marco, Jan D., Hans, Jaap en ik. En ook Eibert sluit vandaag aan. Hij dacht echter zich ingetekend te hebben voor een rondje Markermeer van 180 km (tja…zo denkt een Ironman) dus fronste ook even zijn wenkbrauwen toen hij die ochtend hoorde dat 200 het doel was… Maar goed, zijn langste afstand dit seizoen was 100 km en opbouwen met stapjes van 100 km moet kunnen, vond hij gelukkig;-)


 

 

 

 

Van Zeewolde ging het linksom, want zuidwesten wind, richting Huizen, IJburg, Durgerdam, Monnickendam en nog heel wat 'dammen' tot aan Enkhuizen waar we het Markermeer overstaken om via een slinger door de polder weer terug naar Zeewolde te fietsen. Met de wind in de rug en in een lekker tempootje genoten we van het Noord Hollandse landschap.

Op de camping in Edam zouden we even een tussenstop houden. Na dat vorig jaar een aantal bijna van het terrein waren gejaagd door de eigenaar besloten we om dit keer netjes te vragen of we even water mochten bij en aftappen. Jaap met zijn gemoedelijke Limburgse accent kreeg de schone taak het aan de campingbaas te vragen. Hij zal wel een mooi verhaal verteld hebben dat we uit Limburg waren komen fietsen of zo, want we kregen gelijk permissie. Met volle bidons konden we de weg vervolgen.

Jan had zich voorgenomen om vandaag te oefenen met banden wisselen dus strooide wat spijkertjes onderweg en reed deze dag drie keer lek. Voor de afwisseling reden ook twee anderen nog een paar keer lek. Waarna we na 6 lekke banden angstvallig de voorraad reservebandjes telden, die was niet groot meer, zelfs materiaalman Hans zijn tasje raakte leeg. Dus besloten we om vanaf Lelystad maar niet meer lek te rijden. Marco had nog een interessante uitspraak dat je in een groep vaker lek rijdt dan dat je alleen fietst, een soort Cruijffiaanse wijsheid?

Het venijn van deze tocht zat ‘m in de staart, vanaf Lelystad hadden we de wind het grootste gedeelte pal tegen. Gelukkig hadden we de sterke kopmannen Marco en Hans bij ons die samen in de frontlinie reden en een heel stuk kop over kop reden. Het praten was ons inmiddels wel vergaan, alleen Jan wist nog te benoemen dat hij het achterwiel van Marco wel kon dromen en ook ik kon de derailleur en kuiten van Hans inmiddels wel uittekenen. Maar gelukkig konden we allemaal in het tempo blijven en was de spirit zelfs nog zo goed dat we ‘met de haven in zicht’ nog een klein lusje hebben gemaakt om Jan een stukje naar huis te brengen, zodat we eenmaal terug bij het Baken 205 km op de teller hadden staan. Missie geslaagd!

Vandaag niet van de partij: Louis (die genoot na een aantal klimtochten van zijn welverdiende  bubbelbad op Tenerife) en Jelmer die in Enkhuizen naar ons zou zwaaien (echter hebben we van Enkhuizen niet meer dan een stoplicht gezien om toen rechtsaf te slaan naar de dijk).