Amstel Gold Race 2017

 

Het is alweer 2 weken geleden dat de Amstel Gold Race verreden werd. Aan de tour versie op zaterdag deed een grote groep TVZ-ers mee, het was een natte en koude dag maar dat weerhield niemand om niet te starten. We hebben van 2 deelnemers een mooi verslag van deze dag mogen ontvangen.

Amstel Gold Race (Louis Doorn)

Nee zeggen is ook een kunst die ik niet zo goed beheers. Na de Marmotte (175 km en ruim 5000 hm’s) van een aantal jaren geleden heb ik gezegd dat ik daar nooit meer aan zou meedoen. Echter toen een niet nader te noemen persoon mij vroeg wat hij moest doen om mij over te halen om de Marmotte editie 2017 toch te rijden, heb ik  toch weer ingestemd.

Daar moet je echter voor trainen en toen diezelfde niet nader te noemen persoon voorstelde om de AGR te gaan rijden heb ik daar ook in toegestemd (ook geroepen dat ik nooit meer mee zou doen vanwege de drukte). Op zaterdag 15 april was het zover en na een gezellige avond met Jan Douma, Hans Olde Hengel en Eric Möller in hotel  Snowworld in Landgraaf,  ’s ochtends om 6:30 van start gegaan voor de 150 kilometer.

De weersvoorspelling was nog wel redelijk want er waren een paar buien voorspeld en daarna droog. Echter na een korte droge periode, in het begin, is het gaan regenen en blijven regenen. Dat is jammer want bij temperaturen tussen 7 en 9 °C krijg je het op een gegeven moment (erg) koud. Daarnaast krijg je weinig van de mooie natuur mee in Zuid-Limburg. Maar ja, er eenmaal aan begonnen, dus ook maar doorzetten. Wij hebben gelukkig geen lekke banden gehad, maar verhalen te over van mensen die wel bandenproblemen hadden. Verder veel ander malheur zoals niet goed schakelen en versleten remblokjes en vooral veel verhalen over de kou. Stug doortrappen en dan kom je vanzelf aan de finish op de Cauberg. Al met al blij dat ik het gehaald heb, maar de volgende keer graag iets beter weer. Misschien doe ik ook wel nooit meer mee!!

Op naar de volgende trainingen allemaal in het kader van de Marmotte. 

 
 

  

Amstel Gold Race (Jaap de Vries)

Toen we 2 jaar geleden voor de eerste keer meededen aan dit evenement zeiden we, leuk maar nooit weer, gelet op de "massaliteit" ervan. Echter toen er eind 2016 toch weer iemand opperde om opnieuw mee te doen, kwam het idee boven om ons in de te schrijven voor de 200km. Het idee erachter was dat we dan de mogelijkheid hadden om heel vroeg te starten. Er bleken uiteindelijk zo'n 20 andere liefhebbers uit Zeewolde te zijn die belangstelling hadden om mee te doen. We hebben toen als team ingeschreven onder de naam ZOT Fietsen.

Uiteindelijk stonden we (Marije, David, Jelmer, Hans en Jaap) omstreeks 07.00 uur aan de start in Valkenburg. In tegenstelling tot de vorige keer echt k..... weer. Dit bleek echter niet alleen voor het start moment te gelden, maar voor bijna de gehele dag. Niet getreurd eenmaal begonnen maak je het af. We hebben niet voor niets ruim 230 km gereden, dus geen denken aan een tocht in dat "Schwoane Limburgse Lanjd" op te geven. We besloten wel te kiezen voor de route van 150 km met zo'n 2000hm.

Na 30 km de eerste lekke band, David was het eerste slachtoffer. Gelukkig wist David hoe je een lekke binnenband moest vervangen door een "andere" binnenband........ De details zijn voor de insiders een weet en voor de outsiders een vraag.

Rond de 60km kwam de eerste rustpost. Keurig verzorgt met ruim voldoend etenswaren om goed te kunnen fourageren. Marije kon haar collega's van Shimano, die voor de technische ondersteuning zorgden, nog gedag zeggen waarna we de weg vervolgt hebben richting de Bemelerberg. Bovenaan werden we opgewacht door man en zoon van Marije die ons voorzag van een hartige versnapering.

Het vervolg van de rit verliep goed, met af en toe wat minder regen en dan weer wat meer. Inmiddels waren we door en door nat en verlangden we naar de volgende klim om goed warm te blijven. Na ca 100 km was het de beurt aan Hans om lek te rijden. Je zou zeggen dat Hans bedreven was om van zijn nieuwe fiets zijn band te vervangen. Hij had immers de nodige ervaring in lek rijden met deze fiets. Echter, Inmiddels had de kou ons allen goed te pakken, zeker toen we moesten stoppen. Toen bleek dat het verhelpen van het euvel niet wilde lukken, zat er voor Hans niets anders op dan de race te staken.
Wij hebben de weg vervolgt ofschoon de verleiding groot was om de kortste weg naar Valkenburg op te zoeken. Laten we het erop houden dat we die niet konden vinden en toch maar het gewone parcours hebben gevolgd. Inmiddels was menigeen redelijk door het remprofiel van de remblokken heen, maar dat mocht de pret niet drukken. Iets voorzichtiger de berg afrijden.

Bij ca 130km sloeg het lot, inzake lekke banden, opnieuw toe en was het de beurt aan mij. Vervanging was redelijk snel gebeurd, waarna we onze weg wilden vervolgen. Nog geen 100 meter verder opnieuw lek aan hetzelfde wiel. Inmiddels waren David, Marije en Jelmer al vooruit gefietst. Om een lang verhaal kort te maken. De band is nog 2-keer lek gesprongen, waarna ook ik de reis moest staken.

Afijn, Hans was opgehaald door Monique, waardoor Hans mij weer kon ophalen. Aan het doel om de tocht uit te fietsen was voor ons helaas een einde gekomen.
Voor Marije, Jelmer en David nog een 2-tal klimmetjes te gaan, de Keutenberg en de Cauberg. Dit is hen prima afgegaan. Zij hebben de eindstreep gehaald en met recht deze monstertocht weten te doorstaan en volbrengen en toen was het droog. De beloning een mooie wel verdiende medaille

.

Volgend jaar nieuwe kansen.........