Paul & Ed op Mallorca

 

Paul & Ed hebben onlangs een "kleine" trainingsstage gehouden op Mallorca, we hebben hiervan een mooi verslag mogen ontvangen van Paul. Wie Paul kent weet dat er dan geen verdere introductie nodig is. Ga er even rustig voor zitten met een bak koffie of thee...... en veel lees plezier.

MOOI MALLORCA

Een pittoresk havenplaatsje (eerder knus Portugees-achtig), een mooie lange boulevard langs een bijna even lang zandstrand, lekker fris/zout zeewater en zowel aan beide zijkanten als achter ons de contouren van heuvels: in dit gebied gingen Ed Beekman in mijn gezelschap een poging ondernemen om weer een redelijk normaal leven op te pakken na het verliezen van zijn Esther.

Het is Ed bewonderenswaardig goed gelukt, alhoewel je je kunt afvragen of dit wel normaal was??? Na ’s ochtends vroeg bunkeren op een zonnig terras, vier a vijf uur op de racefiets hoogtemeters sprokkelen, zwemmen in het 25-meter wedstrijd naast het sporthotel en daarna ook nog een half uur in de zee, eindigde deze sportdag op een terras in de zon waar krachttraining gedaan werd met halve kilo gewichten (die na een paar slokken gelukkig wel steeds lichter werden). De zon ging onder zoals die begon: bunkeren. Ja, het was afzien.

Na vijf dagen acclimatiseren met o.a. een waanzinnig mooie 700hm klim vanuit Sa Calobra, werd het afzien nog wat verhoogd, want Hartger Vrijheid moest zonodig ons gezelschap opzoeken. Na een autorit van 1,5u zocht hij ons op in sporthotel Villa Concha, waar ook Eric van der Linden - de Adelaar van Schagen en een van de weinige Nederlanders die een World Cup overwinning op het lijf wist te schrijven – trainingskampen organiseert en die er gelukkig van afzag ons ook te vergezellen.
Na een flinke lange klim ging het tempo in deze 100km rit langzaam maar gestaag steeds verder omhoog, en ontstond er logisch (mannen!) een wedstrijd met andere tweewielerfanaten. Zelfs van verre afstand was aan de benen te zien dat we  met twee Engelsen te maken hadden, die kop over kop, tegen de wind in, een flink tempo ontwikkelden. Helaas hadden wij Hartger bij ons en moest het gat dicht gereden worden. Wat slechts langzaam vorderde, waardoor het energievaatje steeds leger raakte terwijl het tempo steeds verder opgeschroefd moest worden. Ed had ook zijn wedstrijdkop weer opgezet en na een minuut of acht hadden we het gat dicht gereden maar bleef het tempo zo hoog dat ik er bij de eerstvolgende bocht afwaaide.

  
  Met zware benen van de bovenstaande voorlaatste dag, werd het mij al snel duidelijk dat de laatste dag in het teken kwam te staan van de ultieme onderlinge strijd met Ed, zoals ik die zo vaak heb gestreden in LOKO-loopjes, tijdritten, open Zeewolder ATB-kampioenschappen, run-bike-runs en triathlons. Ook op onze vertrekdag (’s avonds laat pas) wordt het geen rustig tourritje. De klim naar het klooster van Lluc zal een kilometer of vijf lang zijn en begint voor mij voortvarend. Bij elke bocht zie ik dat Ed iets verder naar achteren komt te liggen, tot ik op een gegeven moment zelfs helemaal niemand meer achter mij zie. Kat in het Bakkie!
Na een minuut of 20 koers word ik in een redelijk strak tempo ingehaald door een jonge knul. Waar kwam die dan vandaan? Ik kijk voor de zekerheid maar even achterom, en verdomme: zit die Beekman ook al op een meter of 15 van mij vandaan. Terwijl ik toch een stevig traptempo ontwikkel.
Binnen een minuut komt Ed er op en er over, en schokt en stoempt met zijn hele bovenlijf op de pedalen. Ik moet bijschakelen. En nog een tandje er bij. En begin te hijgen. Vervloek het idee dat ik een week vakantie dacht te hebben.
De ene bocht na de andere hang ik aan het elastiek van Ed’s gehuurde Centurion met full Ultegra. En dan na de volgende bocht: het benzinestation. Het eindpunt van deze klim. Ed versnelt en gaat op de pedalen staan. Ik kan eigenlijk niet meer bijzetten, maar mijn ‘sportvriend’ haalt zoals altijd het beste in mij naar boven en ook ik weet te gaan staan, aan mijn stuur te trekken en mijn beentempo te verhogen. Ik kom dichterbij, ik kom bij zijn achterwiel, ik kom naast Ed, fotofinish! Een mooi einde van deze sportieve week, die later deze dag nog extra bekroond zal worden met een vergelijkbare sprint vanuit de golven richting het strand. Gezellige gozer.
Ed is voor volgend jaar van plan om een soortgelijke week te plannen. Ik hoop dat ik dan weer mee mag en misschien zijn andere TVZ-leden hiervoor ook wel warm te krijgen. (Moet lukken met 21-25 graden.) Maar ik zal dan waarschijnlijk moeten opboksen tegen zijn idee om dat trainingskamp te organiseren voor blonde, Zweedse triatleten. Denk dat ik dan de strijd maar ouderwets met hem moet aan gaan in de 1/8 triathlon van Zeewolde Endurance…..