Tijdstrijderscup Almere 

Het naderende triathlonseizoen zorgt ervoor dat er al weer steeds meer TVZ’ers ontwaken uit hun winterslaap en wedstrijdjes op gaan zoeken om hun vorm te gaan testen. Na de duathlon in Hilversum stond voor Annemiek en Krijn afgelopen zondag de Tijdstrijderscup in Almere op het programma. Annemiek brengt verslag uit;


‘Eerlijk gezegd had ik nog niet het gevoel dat ik er klaar voor was. Voel me fit en bleek in januari in Egmond een goede basis te hebben maar heb daarna niet meer echt snel gelopen of gefietst. Sander heeft me afgelopen winter niet gemotiveerd wat meer kilometers op de ATB te maken. Vind groep 1 op het moment gruwelijk hard rijden en heb al gevraagd of Rick het op kop rustiger aan wil doen. Tenslotte zat Annewil in Hilversum bijna voor mij op de fiets. Gaan de jaren dan toch tellen? Desondanks had ik zin in de wedstrijd, maar zag ik er ook tegenop. 41 km maximaal rijden...zo vroeg in het seizoen en het niveau in deze tijdrit is gewoon te hoog voor een simpel trainingswedstrijdje.  Aan het materiaal zou het niet liggen. Nieuwe wedstrijdbandjes gemonteerd, dichte wiel erin, fiets gepoetst, tijdritpak aan, aero overschoenen aan en tenslotte de tijdrithelm op. Geen enkel excuus om niet hard te rijden. Verder mijn omstandigheden, zonnetje en wind. Het mocht enkel wel iets warmer.

Krijn was zo lief geweest om ruim een uur eerder te vertrekken zodat we mooi samen op de fiets naar Almere konden. In huize Haak was de stemming niet al te best, dat was vast nog vermoeidheid van de vrijdag training van Krijn en de spanning. Na een vrouwenopmerking over een fietshelm stapte we samen met Colin toch vrolijk op de fiets. Al snel kwamen we tot de conclusie dat het wel eens snel weer kon zijn. Een fikse wind, op de Schollevaarweg bijna vol tegen en het laatste stuk weer zij tot zij mee. De wind stond best gunstig. De tijd die zat tussen de starttijden van Krijn en mij was precies mijn pr op dit parcours. Had Krijn toevertrouwd dat ik hem waarschijnlijk niet meer zou zien.
 
Aangekomen op de Kievitsweg vlot de transponder gehaald, nog wat gegeten, overtollige kleren uitgetrokken en nog een paar tempotjes gereden. Hmmm, het ging best makkelijk. Ondertussen was onze support ook gearriveerd, Michiel met de jongens en Annewil met haar neefje. Stan pakte nog even trots mijn trui aan en daar ging ik, gestart voor een snel rondje door de polder. Eerlijk gezegd schrok ik een beetje van mijn teller, met gemak 46-47 km/uur. Leuk, maar ik wilde behoudend starten, het was nog ver en er kwam dan vast ook nog wel tegenwind aan. Check hartslag, check beentempo, die hielden zich aan de afspraak maar desondanks toch iets tempo teruggenomen. Alle twijfel was plots verdwenen, het kon wel eens een snel rondje worden. Al spoedig doemde de bocht naar de Ooievaarsweg op. Wilde er eigenlijk op mijn ligstuur doorheen, helemaal omdat Gerard – Jan foto’s stond te maken, maar besloot op het laatste moment toch maar even over te pakken, het ging nog wel erg hard. De Ooievaars- en Lepelaarweg goed doorgekomen met de wind schuin van voren en toen ging het echt beginnen. Op de Schollevaarweg de wind vol van voren. Nog net niet naar mijn kleine blad hoeven terugschakelen maar moeite om de snelheid rond de 32-33 km/uur te houden. Kom op, trappen en ritme pakken. De tijdrijders voor mij doemde op en ook iemand in een geel/zwart pakje. Bijna 15 km lang probeerde ik dat geel/zwarte pakje in te halen maar het gat bleef opvallend groot en constant. Een mooi richtpunt. Het ritme kwam terug en mijn gedachten waren bij de bocht in de Tureluurweg, vanaf daar zou ik weer blij worden. Ondertussen werd bevestigd dat het lage tempo niet helemaal aan mij lag, haalde zo’n 4 tijdrijders in en van achter kwam niemand me voorbij. Toen de bocht, wat een genot. De sterke zijwand was lastig maar het tempo ging flink omhoog en ik zag dat mijn gemiddelde boven dat van de vorige 2 edities lag. Vol positieve energie stampte ik de laatste kilometers naar de finish. Het zwart/gele pakje bleek zoals ik al dacht van Rob van Zetten te zijn en na wat laatste support van hem haalde ik nog wat tegenstanders in en bracht de finishlijn verlossing aan mijn volkomen verzuurde lichaam. En mooier nog, ik zag Krijn nog bij de start staan… ik kan het dus toch nog!
Volkomen leeg ging ik tussen de jongens en de Donald Ducks liggen op het rode dekentje van Annewil. Wat is tijdrijden toch ontzettend leuk!
 
Na een uurtje was ik wel weer bijgekomen en bereikte ook Krijn volkomen uitgeput de finish. Niet ook een pr maar wel met een uitstekend humeur. Volkomen voldaan en nog nagenietend keerden we op de fiets huiswaarts.’

 


















De volledige uitslag is hier te vinden: http://www.tijdstrijderscup.nl/?page=2015

Aanstaand weekend staan er ook weer een aantal snelle mannen en vrouwen aan de start bij een tijdrit, weer in Almere maar dit maal georganiseerd door de triathlonvereniging van Almere. De wedstrijd telt mee voor het ATC (Almeers Triathlon Circuit).

NB. Voor aanstaande woensdag staat de zwemloop op het programma! Weer zo’n mooi meet- / trainingsmoment voor het komende triathlonseizoen!