Struinen door de Duinen

De LOKO-loop was behoorlijk druk, maar miste toch nog een paar gerenommeerde namen waaronder die van Henjo de Looper. Hij zag zijn zoon Him niet naar een fantastisch pr op de 5km lopen, want liep de Duinentrail. Een verslag van een niet-misselijke loopervaring.

Henjo: "Dit jaar wil ik wat meer trailwedstrijden gaan lopen. Het past goed in de omslag die ik na enkele hardnekkige blessures de afgelopen 2 jaar had: minder prestatiedruk en (nog) meer genieten van alle mooie natuurgebieden in Nederland en daarbuiten…
De Duinentrail in Bergen had ik langer op mijn verlanglijst staan. Immers, wat is er nu mooier dan lopen door bos, duin en strand? Als voorbereiding hierop koos ik de eerste editie van de Posbanktrail. Dat heb ik geweten. Ik schreef me in voor een ‘veilige’ 15 km; leek op papier goed te doen, echter niet als je het presteert om twee keer met een (verschillend) groepje fout te lopen. Uiteindelijk kwam ik binnen na 2.12 min. Wel waardevolle lessen geleerd, zoals kijken naar markeringen ipv. naar je voorganger (Trail-regel nr. 1) en vertrouw er maar op dat je zonder water of ander drinken best nog ruim 22 km kunt hardlopen.

De Duinentrail met start- en finish in Bergen kent in 2014 zijn 3e editie, met afstanden van 12, 20 en 34 km. Deze 3 trails gaan door het schitterende en uitdagende duinengebied bij Schoorl, Bergen, Hargen en Camperduin. De duintoppen zijn hier het hoogste van Nederland. Ook een ideaal ATB-gebied trouwens, maar dat zal voor TVZ-ers geen nieuws zijn.

Samen met Femy vroeg vertrokken om op tijd in Bergen te zijn. Het verzamelpunt is het schoolplein van de Berger Scholengemeenschap. Een ideale plek om het trail-volk eens nader te bekijken…
Het valt op dat er veel Salomon-adepten zijn en de meeste deelnemers lopen met een racevest voorzien van allerlei ‘Gear’. Volledig selfsupporting dus, want op de 20 km is slechts 1 verzorgingspost, mits je een eigen beker meeneemt.
Ik had Femy meegenomen als supporter en drinkpost, strategisch neergezet op 3 en 17 km. Voldoende om de tussenliggende kilometers door te komen.

Ik besluit in de tweede groep te starten en volledig op hartslag te gaan lopen. Mezelf goed kennend is de kans anders groot dat ik een veel te enthousiast tempo ga lopen in de beginfase. In een trailwedstrijd niet handig, tenzij je een topper bent. De biofeedback die een hartslagmeter levert blijkt wederom van grote waarde. Ik kon mooi rond hartslag 160 blijven lopen; daar horen bij deze trail voor mij km-tijden bij die variëren van 4.50 -5.50 min per km.
In de tweede groep starten heeft als nadeel dat de eerste kilometer aansluiten bij de grote groep is. Wat in een trailwedstrijd als deze helemaal niet zo erg blijkt. Bij een wegwedstrijd zijn er nog al eens ‘haastige’ atleten, die koste wat het kost snel naar voren willen. Trailrunners daarentegen gaan ontspannen om met de omstandigheden en wachten rustig, maken wat grapjes en gaan bovenaan weer vol gas verder met genieten. Bij de vele (zand)heuvels en uitzichtspunten was het goed om de techniek van het klimmen en dalen toe te passen; klimmen is korte snelle pasjes nemen, dalen is de zwaartekracht het werk laten doen maar wel gecontroleerd. Dus ook hierbij korte stapjes nemen en als het lukt een beetje zigzaggend (zoals met skiën). In zand lopen is eveneens een uitdaging. Ik probeer niet teveel in voetstappen van de ander te lopen, maar wat grip te pakken op ‘nieuw zand’. Heerlijk die strijd met de natuurlijke elementen.

Na 10 km een verzorgingspost; wat water uit een bekertje dat er toevallig lag, ontbijtkoek en banaan en dan het strand op. Vol in het zonnetje, windstil, de zee een spiegel en aan de waterlijn enkele paarden van de Bergse chic. Voor me een klein lint van lopers. Dit grote genieten was slechts 2 km, toen kwamen de inmiddels moordende zandheuvels er al weer aan. Sommige waren te steil om echt hardlopend aan te vallen, wandelend was uitdagend genoeg. De rest van het parcours was gelukkig redelijk glooiend met zo af en toe een flinke beklimming erin en flink wat singletracks door heidegebied. Op 17 km nog wat gedronken en toen vol gas naar de finish; heerlijk! Onder het genot van Erdinger Alkoholfrei bier in de zon nagenoten van een enerverende loop-ervaring. Ging er goed in dit biertje, dat een ‘handelsmerk’ schijnt te zijn van organisator Mudsweattrails.

Ik ben erg enthousiast over deze trailervaring. Lijkt mij erg leuk om hier meer TVZ-ers warm voor te krijgen. Voor een beetje triatleet goed te doen. Waarom geen loopdoel 2015 van maken?
De argumenten kan ik zo overnemen uit het lezenswaardige blog van Michael Sleijster over een mogelijk fietsdoel 2015:
- Eenvoudig bereikbaar
- Route voor elk wat wils: 12, 20 of 34 km
- Iedereen die redelijk getraind is moet dit kunnen
- Zeer goed bewegwijzerd
- Goede bijdrage aan het verenigingsgevoel
- Verandering van spijs …

Ik zeg doen !
In ieder geval ben ik weer van de partij in 2015."

Klik hier om een bijna drie minuten durende sfeerreportage te bekijken, met waanzinnig mooie natuurbeelden.