Ouwe stompen op de Vlasakkers

Vrijdagochtend werd op het militaire oefenterrein 'De Vlasakkers' het Nationale Militaire Kampioenschap (NMK) Wielrennen over een afstand van 80km georganiseerd. Onder de bijna 100 deelnemers bevonden zich de sld1 Paul Lindeboom (lichting 80-5, motormuis) en sgt Ed Beekman (85-2, pelotonssergeant van een van de beruchte Van Heutsz infanteriepelotons).
Beide vijftigers waren al rond de dertig jaar afgezwaaid en hadden beide nul ervaring met het fietsen in een wielerpeloton. Met gezonde spanning reden de voormalige koppelgenoten, in september 2012 vormden zij samen een uitgebalanceerd duo tijdens de Koppelkoers, vrijdagochtend vroeg naar de Bernhardkazerne. Ed Beekman doet verslag van hun debuut als wielrenner.

Ed: "Gisteren op uitnodiging van Paul meegedaan aan het Nederlands Militair Kampioenschap Wielrennen op de "Vlasakkers" in Amersfoort. (Het is natuurlijk geen Rotary Wereldkampioenschap want daar doen alleen de echte toppers aan mee. "Een ander niveau" zoals Kees van Asten dat zelf zou omschrijven.)

Voor Paul en mij dus het debuut om aan een wielerwedstrijd mee te doen. De entourage was perfect. Prachtig heuvelachtig parcour, brede wegen, KNWU juryleden met stropdassen en blauwe maatpakken, een jury auto voor het peloton, neutrale materiaalwagens, bezemwagen en veel afgetrainde bekkies. Kortom, net echt.

Ik zal eerlijk bekennen, de billetjes zijn zeker bij elkaar geweest tijdens de wedstrijd. Heb nog nooit zo hard gefietst en door de bocht gegaan. Acht ronden achter in het peloton mee kunnen fietsen en toen er gewoon afgewapperd. Heb nog 3 rondjes lekker eigen tempo kunnen fietsen en toen afgestapt, moet je ook meemaken. Dikke vink erachter. Did it, done it.
Maar Paul, wat heeft die goed gefietst. OK, het was een thuiswedstrijd. Er werd eigenlijk maar één man aangemoedigd en dat was onze Paul. Zijn vader van 79 was ook aanwezig en reed mee in de bezemwagen, da's mooi. Dat geeft natuurlijk druk. Maar daar weet deze geslepen sporter wel mee om te gaan.

Paul heeft de hele wedstrijd kunnen uitrijden en heeft zich geklasseerd in de einduitslag. Zeker de snelste 50-plusser. De complimenten achteraf van veel collega's was leuk om te zien. Het was indrukwekkend!"

Nabericht Paul: Het door Ed gestelde over "heeft de hele wedstrijd kunnen uitrijden" was helaas niet helemaal juist. Twee ronden voor het einde van de wedstrijd kreeg het groepje waar Paul deel van uitmaakte te horen dat zij nog maar een ronde te gaan hadden. Ondanks de slechts drie minuten achterstand op het peloton moesten zij de wedstrijd vroegtijdig beëindigen.
Een van de mooiste beelden uit de hele wedstrijd was het moment dat ik freewheelend in de buik van het peloton zat te schuilen op de lange weg met vals plat richting het klimmetje van 40 hoogtemeters, achterin het parcours. Speciaal aangelegd voor de tanks, dus 12% stijging. Er waren drie goeie amateurwielrenners ontsnapt en niemand wilde zijn energie verspillen om het gat te dichten. Oh ja, op deze weg stond de windkracht 5 pal tegen. Ineens zie ik vanuit mijn rechter ooghoek een blauwe schicht voorbij komen, die op de grote plaat en met hoge snelheid dwars door de wind sneed (zie foto rechts) en na luttele seconden aansloot bij het ontsnapte trio. Nooit eerder in een NMK heeft er iemand van TVZ op enig moment in de wedstrijd op de vierde plek gekoerst. Hulde, Ed, voor deze moedige poging.