Laagvliegen en worstelen op de Afsluitdijk

Rob van Zetten is een man die (de laatste jaren) bij meerdere vormen van tegenslag telkens weer een fikse dosis karakter en onverzettelijkheid toont. De webredactie krijgt met regelmaat een inkijkje in de diverse fysieke tegenslagen, waarbij rug en knie de boventoon voeren. Opgeven is ook iets wat bij Rob niet veelvuldig voorkomt, dus hieronder weer een fijn wedstrijdverslag van een tijdrit.

Rob: "Afgelopen dinsdag stond de tijdrit in Zurich op mijn kalender. Zo'n evenement schrijf je ergens in maart in en voor je het weet sta je aan de start zo vlak na een vakantie vol hoogtemeters. De week voorafgaand nog maar eens wat getraind en ook de wekelijkse training op donderdag van Sander zette me vast op de plek.

Er stond weer ruim 100 man aan de start en de meeste zijn geen pannenkoeken. Veel renners hielden rekening met de harde wind en ik besloot na een ronde te hebben ingereden met een laag voorwiel te starten. Met een paar harde windstoten raakte ik op vrij hoge snelheid al zowat de voorkant van de fiets kwijt.

Natuurlijk kan ik in zo'n veld geen potten breken maar hoopte voor mezelf die grens van 40km/u te halen. De tijdrit was 17,2km lang en vanaf het startpodium werd je de Afsluitdijk opgejaagd en daar liep de teller op tot zo rond de 55km/u. Prachtig uitzicht over de Waddenzee bij eb, niet heel veel van gezien overigens.
Helaas was het geen tijdrit met finish in Den Oever maar moest er omgedraaid worden en toen was de lol er snel af. Martelen en in gesprek gaan met m'n zwarte metgezel en zien dat de teller laag richting 32 km/u ging. Maar nu met uitzicht over het IJsselmeer. Niets hielp: lichter schakelen, zwaarder schakelen, nog dieper zitten ofwel een aanslag op je goede gevoel. Gelukkig weet je dat iedereen hier zou moeten worstelen en de deelname is op vrijwillige basis.

Daarna stukken zijwind, een paar fijne bochten voorzien van wildrooster, straatstenen en nog een heerlijk viaduct over de A7 met de wind op je snufferd. Kortom, genieten. Laatste stukje nog schuin wind achter en dan de verlossende jurywagen met de tijdwaarneming. Volgens de teller zou het ruim 40km/u zijn, maar ik zag later in de uitslag dat de afstand als 16,5 km genoteerd stond en dus kwam er een 39,28km/u achter mijn naam. Voor de beeldvorming: de winnaar behaalde ruim 47km/u en bij de dames kwam de grens van 43km/u in beeld. Heeft dat met leeftijd te maken? Laten we zeggen gedeeltelijk want een ver familielid van mij die haalde bij de 60+ categorie ook nog ruim 43,5km/u. Alles is relatief zullen we maar zeggen.

Al met al weer genoten van een goed georganiseerde tijdrit met startpodium, startboog, veel verkeersregelaars en jurywagen/tijdwaarneming bij de finish. De meeste van deze tijdritten in Friesland zijn een uurtje van huis en dus niet te gek ver weg. Volgend seizoen wellicht meer TVZ volk aan de start??? "