Het zal menigeen opgevallen zijn dat de naam van Frank Ellenbroek zondag ontbrak in het uitslagenbericht. Dat was al een slecht voorteken. In het artikel van Frank in de laatste editie van de Nieuwsflits sprak hij al over twijfels over deelname en dat was ook al een mogelijk omen van een slechte afloop. Het siert Frank dat hij desondanks toch met zijn aan de redactie beloofde berichtgeving over deze zware strijd. Wie zei dat ooit: soms ben je sterker als je durft te stoppen?

Frank: "Na de geweldige ambiance (“You'll never walk alone” uiteraard luidkeels meegebruld) met al die andere lopers op weg om een beetje in je ritme te komen. Al na zo’n 5 km merk ik dat het allemaal erg moeizaam gaat. Denk er wel steeds aan om goed te drinken e.d. maar het lopen blijft zwoegen.
Ik hoop nog dat de benen beter gaan voelen, maar het verslechterd slechts.

Km voor km tel ik af en bij km ‘28’ waar de familie en andere supporters staan, probeer ik wat te rekken in de hoop op ‘beter’. Nog geen 2 km verder schieten kuit en hamstring in de kramp en sta ik op 30 km volledig ‘geparkeerd’.
Aangezien ik niet naar R’dam gekomen ben om 12 km te wandelen besluit ik het Kralingse Bos te laten voor wat het is en slenter (met af en toe rekken)  terug naar de fam.
Baalgevoel overheerst in eerste instantie, maar ik prefereer uiteindelijk herstel binnen een paar dagen i.p.v. een langdurige blessure.

Ps. wie heeft er nog tips om deze ‘krampachtige’ loper van dit probleem af te helpen? "

Ook Bas Pieterse was niet helemaal tevreden in zijn 10e "Rotterdam" (en in totaal al 16 marathons), maar dat wist de kenner al toen zijn eindtijd in de uitslag prijkte. Bas: "Ik zit hier toch tevreden te revalideren van de Rotterdam Marathon. Toch tevreden ondanks de zwaar tegenvallende tijd. Mijn voorbereiding was dit keer niet ideaal. In de aanloop ziek geweest en de week voor de marathon had ik last van een splijtende koppijn. Die koppijn is eigenlijk nog steeds niet weg. Die pijn in mijn kop verdringt de pijn in mijn benen. Hoef ik daar in ieder geval niet aan te denken.

We, Jack en Paul, concludeerden ook dat we veel minder km's gemaakt hadden in de 12 weken van training en ik was nog ver van mijn goede marathon gewicht. Dus als je weet wat je eraan kunt doen om weer op het gewenste niveau te komen, is een tijd van 3.10  voor een 54 jarige jonge man te accepteren. Ik moet wel want die tijd staat.

Nu beginnen de echte voorbereidingen op de triathlon. Eerst Huizen, dan Didam, de Parel en dan de hele. Met daar tussen nog wat fun wedstrijdjes in het eigen dorp."