Maandag zwemwedstrijd: Revanchewedstrijd René

De zwemwedstrijd a.s. maandagavond, over de afstanden 100m en 200m (weer georganiseerd door de zwemcommissie), vormt een mooie aanleiding voor het publiceren van een verslag van de laatste zwemwedstrijd van Paul Lindeboom. Deze zou geplaatst worden in de laatste Nieuwsflits maar viel buiten de boot vanwege ruimtegebrek. Sowieso is het in deze donkere en druilerige novemberdagen een mooie gelegenheid nog eens weg te soezen naar die mooie nazomer met zijn lekkere warme avonden en heerlijk buitenzwemwater.

                                              CLASH OF THE TITANS


Paul: "Het lag niet in de planning maar bij toeval heb ik in de vakantie aan een zeer bijzondere zwemwedstrijd deelgenomen. Waarvan ik, gezien het verloop, gewoon verslag móet uitbrengen.
 
Hoe ik die bewuste woensdagavond in juli bij de Parel verzeild geraakt ben, doet voor dit verhaal niet ter zake. Feit is dat ik daar René Oosterhof tegenkom en hij er geen trek in heeft om helemaal in zijn uppie te gaan zwemmen. En ach, ik ben de beroerdste niet – had dan wel in bed gelegen – en gezamenlijk doen we de warming-up door gezellig op de fiets even mijn zwembroek op te halen.

Vooraf even om het niveauverschil in kaart te brengen. René heeft in Almere de 3,8km zwemmen onder het uur volbracht (ik meen in 58 minuten), ik deed daar in 1996 onverwacht snel 1u18 over. Iets korter, mijn snelste tijd ooit op de 100m was 1:24, die van René lag rond de minuut. In zijn hoogtijdagen won René ooit eens het clubkampioenschap van Nijeveen (foto's) van start tot finish. Inderdaad, deze zwemwedstrijd lijkt op een moderne variant van David meets Goliath. Gelukkig heeft Goliath bijna exact twee jaar niet meer gezwommen en zit zijn wetsuit wel heel erg strak. Ik acht mij derhalve deze mooie juli-avond niet kansloos.
 
Dat ben ik dus wel. De eerste meters speert René er direct van door en kijk ik binnen een minuut al tegen een fikse achterstand aan. Gelukkig weet ik dat ik een slow-starter ben, maar mijn zelfvertrouwen krijgt er in het verloop van de warming-up nergens een dosis bovenop. Na drie blokken met een korte rustpauze, waarin René mij telkens opwacht, zijn we op een punt van ongeveer 600m van de Parel verwijderd en besluiten we in gezamenlijk overleg (toch, René?) op wedstrijdtempo terug te keren tot bij het vertrekpunt. René moet tijdens dit afspreekmoment ook nog een keer luidkeels lachen, waarom dat doet voor dit verhaal ook niet ter zake.
 
Maar dat lachen zal hem snel vergaan zijn, want vanaf de start neem ik direct de leiding en als ik even snel achterom kijk, zie ik dat ik al snel een paar meter bij hem vandaan zwem. Het voelt ook van begin af aan goed, lig goed hoog op het water (nee, ik heb geen wetsuit aan en mijn pullbuoy ben ik in de haast vergeten) en voel dat ik met elke slag goed wat water verplaats. Denk bij elke slag ook aan de hoge elleboog, helemaal doorhalen en met de duim de knie aanraken, hand dicht langs de oren langs voordat ik insteek en mijn hand gevormd in een kuipje. Dit gaat de hele tijd als een mantra door mijn hoofd.
Kijk weer achterom en zie dat ik zelfs een flinke voorsprong heb genomen. Gaat prima zo.

Ook de volgende honderd meter blijf ik heerlijk door het water heen glijen. Het is zalig weer en de watertemperatuur is perfect. Ik geniet. Maar zie bij een volgende kijkmoment dat René zijn achterstand nu snel aan het goedmaken is. Bij weer een volgend kijkmoment zie ik dat het gat echt snel slinkt. Schat snel de nog te zwemmen afstand in en voel dat het een close-finish zal gaan worden. Verhoog mijn armtempo en zet met elke slag meer achterwaartse kracht. Voel dat ik sneller ga maar ook dat ik vermoeid begin te raken.
Nog twintig meter voorsprong met nog honderd meter te gaan. Zet een eindsprint in en bereik met vijf meter voorsprong als eerste het eindpunt. Hijg mega-zwaar maar winnaars voelen geen pijn. Ondanks zijn verlies heb ik met René nog een hele gezellige avond.

Naschrift: in bovenstaand verhaal ontbreekt een gedeelte over de startprocedure, waarin werd afgesproken dat René eerst 40m verderop naar een bord zou zwemmen en van daar zou omkeren. Auteur van het verhaal vond dit een niet-vermeldenswaardig feit en zou het vervolg van het verhaal teveel geweld aan doen. Tot maandagavond allen!