Zwitserse Klimgeit

2011: Léon van Dongen is een van de deelnemers aan de Powerman (10km hardlopen-150km fietsen-30km hardlopen) in het Zwitserse Zofingen. 2012: Léon van Dongen is een van de deelnemers aan de Inferno triathlon in Zwitserland en neemt in een team met Gina Jans, Manfred Florie en Ron Gouw het racefietsgedeelte op zich. 2013: Léon van Dongen is een van de deelnemers aan de Inferno halve marathon en doet verslag van zijn deelname aan deze Zwitserse bergloop met niet minder dan 2175 hoogtemeters (gemiddeld 10%).

Léon: ""De webredactie schreef het al op de site de 08e augustus, "Masochistische pret",  ;-).Vrijdagmorgen de 16e zijn Hans de Kam en ik vroeg vertrokken, vanuit Zeewolde, in de richting van ons Hotel in Stechelberg.
In het begin van de middag kwamen wij aan en nadat wij in ons hotel hadden ingecheckt, hebben wij de kabelbaan naar boven genomen, om een gedeelte van het parcours te verkennen. Poe, wat was het steil!! Ik had voldoende indrukken opgedaan en had al wel een vermoeden wat me te wachten stond. Hans gaf me nog wat laatste tips en "de knop was om".

Zaterdagmorgen, de 17e augustus, om 10.15 uur was het dan eindelijk zover en ging ik samen met Hans en 412 andere lopers van start, voor de Inferno Halve marathon. Hans en ik hadden besloten om samen op te lopen. Het zou nl. pas beginnen en echt zwaar worden rond de 14e km. Het eerste gedeelte tot en met Murren liep ik ontspannen en gemakkelijk, in tegenstelling tot Hans, die onderweg aangaf dat hij niet lekker liep.
Ik liep "op reserve" in afwachting van hetgeen me te wachten stond. Hans en ik "gingen uit elkaar" rond km 7.  Ik liep op eigen tempo verder, met Hans vlak achter me.

Na Murren, bij km 13, liep ik "tegen een muur" op! Er viel niet meer hard te lopen en ook ik ging wandelen. Tussen km 15 en 17 liep ik echt af te zien en dacht nog: "Leuk idee Hans"! Wat was het steil. Ik bleef even stilstaan en genoot van de omgeving. Ik keek omhoog en zag zover ik kon kijken hardlopers (berg)wandelen in een kronkelende slinger naar boven.
Daar waar vervolgens hardgelopen kon worden, deed ik dat maar het overgrote deel was (berg)wandelen. Op het parcours, tussen km 19 en km 21, de top, heb ik, op bepaalde stukken, handen en voeten nodig gehad om de druk van mijn bovenbenen af te halen, om te voorkomen dat ik volledig in de kramp schoot. Krampverschijnselen hadden nl. hun intrede gedaan na ongeveer 18 km. Op de "hanekam", zo'n 300 meter voor de top van de Schilthorn, heb ik stilgestaan en even om me heen gekeken. Ik genoot van de pracht die moedernatuur ons heeft gegeven en liet die indruk even op me inwerken, ondanks het feit dat het bewolkt was. Werkelijk onvoorstelbaar prachtig! In een tijd va 3.20.05 liep ik over de finish.

Een omhelzing van Hans viel mij ten deel. Hans was jammer genoeg na ongeveer 15 km "uitgestapt" en stond mij boven al op te wachten. Doel voor mij, finishen, was bereikt. Genieten van de tocht in combinatie met afzien was ook bereikt. Dus toch...... masochistische pret !?

Zondagmorgen weer in de auto terug naar Zeewolde, om het bliksembezoek af te sluiten.  Zowel de heen - als terugreis vloog om. Ondanks het feit dat Hans niet was gefinisht, wat ik heel erg jammer vond, heb ik een super gezellig, leuk en indrukwekkend weekend gehad. Zoals het in de folder stond!! Bedankt Hans!!"