Parijs-Roubaix, hemel of hel?

Kijken vanaf de luie bank is er meestal niet bij omdat steevast het puntje van de stoel gereserveerd is voor de rechtstreekse TV-uitzending voor Parijs-Roubaix. Maar whatever welke plek in de huiskamer, je voelt niet echt hoe zwaar het is, dus verzocht de webredactie Rob van Zetten naar zijn herinneringen van een van zijn eerdere deelnamen.
 
Rob: "Met genoegen kruip ik jaarlijks achter de TV om de koers der koersen te bekijken die ik zelf ook meermalen heb aangedaan. De koers waar de jongens van de mannen gescheiden worden.
In mijn vorige wielerleven heb ik Parijs-Roubaix 4 x gedaan, 2x in de amateurversie (midden jaren '80) en 2x als mechanieker. In de 1e wedstrijd sneuvelde ik al vóór de eerste kasseien door 4 lekke banden. De 2e editie werd mijn fiets bij een wielwissel overreden door een materiaalwagen en kon het kruisje er weer over. Beide versies als mechanieker waren geweldig en heel veel werk gehad.

In 2004 was ik weer present met een aantal WTC-maten maar dan in de tourversie. Zo`n 268km lang, tegenwind, 1400hm en 24 stroken belachelijk Romeins straatwerk. Stratenmakers van likmevessie. Wat een heerlijk vooruitzicht, hemel of hel?   
Mijn voornemen 9 jaar geleden: hoe dan ook een ronde mogen rijden op de baan in Roubaix al moest ik in de nacht finishen. De 4e strook met 3 sterren was maar 900 meter lang en dus op papier een koekie-eitje. Hup, voor op de 53 en achter op kransje 14 en gas geven, boven op de kasseirug. Dit met het idee om zo min mogelijk in de berm lek te rijden en het kasseigevoel maximaal mee te krijgen! Al snel rij je alleen en laveer je om langzamere deelnemers. In de laatste 100mtr toch nog een blokkerend achterwiel en blijkt het achterpat met derailleur er los bij te hangen. Na een noodreparatie blijken de fiets en ik er toch nog klaar voor te zijn. 1 verzet, 53 x 16, maar komen zal ik er.

Zielsgelukkig ben je dan als je na Hem nog een heuveltje mag nemen en even later de baan op mag sturen. Met het vel van m`n reet besluit ik 2 rondjes wielerbaan te nemen, want dat nemen ze mij niet meer af. Groots gevoel als je even later in de beroemde betonnen douches onder zo`n koude pisstraal het stof er af mag wassen.

Een paar jaar geleden nogmaals afgereisd naar P-R met Krijn maar toen bleek een afgescheurde meniscus de spelbreker en heb ik Krijn mogen aanmoedigen die zich ook keienvreter mag noemen. Wie gaat er mee 1 juni 2014? "