Het gaat te ver om het gisteren Zwarte Zaterdag te noemen, maar in groep 2 was er aan het eind van de training, vlak voor het Aquaduct van Harderwijk, een flinke valpartij van Marianne Dobber waarna Henk Veldhuis ook tegen de grond ging en in groep 1 regende het lekke banden. Een inside verslag van Louis.

Louis: 'Tot nu toe was het tamelijk fris op de zaterdagochtenden als we voor het fietsdoel aan het trainen waren. Vandaag echter, was het een stuk beter. Wat wolken, tamelijk veel zon en dat betekent dat de weg droog is. Iedere fietser weet dan dat het met de lekke banden wel meevalt. Maar er bestaat ook nog zoiets als de wet van Murphy's. Harderwijk was nog niet bereikt of we hadden al 2 lekke banden.

Vol goede moed verder richting Uddel om de Aardhuisweg 2 keer te beklimmen. Tijdens de 2e klim weer een lekke band. Omdat dit toch tijd kost zijn we maar iets anders terug gereden naar Zeewolde. Al met al best wel een mooie rit, maar het is opvallend zoveel lekke banden we hebben dit jaar. 

Maar als we straks in Limburg fietsen ben ik er van overtuigd dat het crescendo gaat.'

De redactie heeft "the morning after" ook even de status opgevraagd bij de onfortuinlijk gevallen Henk en Marianne. Trainer Jan Willem meldde zichzelf ook nog met een verslag.

Henk: 'Ik wist niet hoe dat zou voelen een dag later. Nou, ik ben behoorlijk stijf, verder voel ik me wel goed. De schaafwond aan mijn knie trekt nog wat, maar valt in het niet bij de stijve spieren die ik nu heb. Vandaag wordt een rustdag.'

Marianne: 'Na een redelijk goeie nacht, 2 paracetamolletjes met codeïne, kwam ik lekker stram uit bed. Alsof ik onder der tram gelegen heb zeg maar, ik voel spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had! Ben blij dat het toch nog goed afgelopen is en zo zie je maar weer het nut van goede sportkleding en een goede helm, wat  ben  ik blij dat ik hem op de racefiets altijd op heb!! Alleen wat schaafplekken en een zere hand maar dat gaat wel over voor ik een jongetje wordt.'

Jan Willem : 'Groep 2 vertrok zaterdag onder prachtige zonnige en warme omstandigheden langs de Zuiderzeeroute naar Elburg. Op het viaduct bij Harderwijk stond groep 1 zijn eerste band te plakken. Ik zei nog grappend tegen Esther dat er een kans van 1 op 6 bestaat dat je een lekke band krijgt. Dus dat betekent dat groep 2 slechts 1 lekke band krijgt en groep 1 op zijn minst 4 lekke banden. Via Elburg naar 't Harde nog even over de Knobbel. Daarna richting Vierhouten via het landgoed het Loo naar de Stakenberg. Iedereen had er veel zin in en gaf de voorkeur aan een iets langere tocht over de Stakenberg. Via Harderwijk weer naar huis.
Vlak voor het aquaduct sloeg het noodlot toe. Marianne Dobber raakte mijn achterwiel en viel hard. Henk Veldhuis weet nog steeds niet wat er gebeurt is maar hij viel over Marianne heen. Ik schrok me rot. Marianne zat met haar arm schuin omhoog. Rien en ik dachten gelijk aan een sleutelbeenbreuk. En Henk bleef verdwaasd op de grond liggen. Na een paar minuten bleek Marianne niets gebroken te hebben. En Henk kwam ervan af met wat schaafwonden. Onderhuids waren beiden natuurlijk flink beurs. Op het moment dat we de fietsen gecontroleerd hadden en we weer verder wilden gaan, kwam het eerste deel van groep 1 langs. Bij vertrek bleek ik een lekke band te hebben. Jan Willem Schlotter kwam met Wouter Smit aanrijden en hielp mij met de lekke band. Wouter en Carin gingen alvast met Marianne terug naar Zeewolde. Halverwege de dijk kreeg Jan Willem Schlotter ook nog een lekke band. Kortom, alle ellende gebeurde in de laatste 10 km. Achteraf bleek mijn voorspelling nog precies uit te komen. Groep 1 kreeg 4 lekke banden en groep 2 slechts 1. Ik denk echter dat Marianne en Henk daar zondagochtend bij het opstaan even niet aan gedacht zullen hebben.

Noot. Marianne heeft nog even foto's laten maken van haar pijnlijke hand. Gelukkig geen breuk. Overigens, zowel Henk als Marianne zijn met hun hoofd op de grond geknald. Maar goed dat we een helm op hebben. Hopelijk zien we ze beiden maandag weer in het zwembad.'