Het zat Wouter Smit niet mee de laatste tijd. Lekker in training voor Dronten, stiekem al plannen voor een marathon en dan een overbelaste enkel die roet in het eten gooit. Na een rustperiode de draad weer geprobeerd op te pakken maar toch ook de geplande run-ATB-run van Nijverdal niet kunnen doen.
De plannen worden omgegooid voor de oude liefde, de racefiets, met gedachten naar Luik-Bastenaken-Luik, met Krijn Haak mee naar Parijs-Roubaix ("niet mijn ding, geen hoogteverschillen, maar mag niet op het lijstje ontbreken") of een weekendje Stelvio.
Dan staat hij ineens toch aan de start voor de Wintercross en loopt heel stabiel en constant naar een top-10 klassering in een sterk deelnemersveld. De trainingen voor Dronten blijken zijn vruchten te hebben afgeworpen vlak voor de winter invalt.

Wouter: '34.15 staat erop de klok als ik de finish passeer. Ik heb rustig gelopen vooral de eerste ronde, en dan toch een snelle tijd. Of het het was misschien wel geen 8km. Of het komt doordat ik mezelf een nieuw eetpatroon heb aangeleerd met veel minder suiker. Of doordat ik meer dan de gemiddelde Nederlander trappen loop en zo de dijk makkelijk op en af kan. Of gewoon omdat het een mooi parcour was met mooi weer. Of gewoon omdat mijn nieuwe schoenen (een soort sok met veters volgens Karin) gewoon veel lichter zijn. Ik weet het echt niet.

Wat ik wel weet is dat het erg lekker liep op een erg gladde, mooie zachte ondergrond in de stralende zon, en dat ik tijdens de 4e ronde de tel behoorlijk kwijt was en toch maar naar de finish ben gelopen omdat Rémi daar al stond.

Wat trouwens niet eerlijk is: De eerste ronde liep ik tussen de pupillen en die moeten met hun nog korte benen, over dezelfde strobalen springen als ik. Ik denk om dat te compenseren hebben ze bovenin de lucht wat ijler gemaakt........hep iedereen z'n nadeel.'