Rob weer Nijmegen gehaald

Op deze website viel al eerder te lezen dat het team Masters of Mud de 7-daagse mountainbiketocht van Wiltz (Luxemburg) naar de finish in Nijmegen heeft weten te volbrengen. (In de Nieuwsflits komt een uitgebreid verslag van Sander Jansen.)
Ook Rob van Zetten is wederom in zijn opzet geslaagd, samen met zijn bikepartner Anouk Smit - waarmee hij teamPBS vormde. (PBS staat voor Plat op de Bek Smak.) Ook in zijn opzet om veel sponsorgeld binnen te halen, slaagde hij glorieus. In totaal haalde hij 6069 euro op voor het goede doel.
Zijn avonturen zijn te bekijken op de website http://www.teampbs.nl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=7&Itemid=8. Onderstaand alvast een samenvatting van de tweede dag, de Koninginnerit.

Dag 2 Vielsalm – Spa (99 km, 2460hm)

Rob: 'Vandaag stond etappe 2 op het progamma, de zogeheten koninginnerit van Gran Halleux – Sart-Lez-Spa. Deze rit gaat over 99,5km en kent 2370hm. Het voornemen was om wat rustiger te rijden en zowaar wisten we ons te beheersen. De eerste klim begon al na zo’n 2km en met ons rustige tempo wisten we gelijk al menig eerder team voorbij te rijden. In de daarop volgende afdaling ging het weer ouderwets hard. Anouk is een ware dare devil en heb moeite haar te volgen. Telkens geef ik aan dat het aan de hardtail in combinatie met de harde banden ligt..... Tot checkpoint 1 hadden we ondanks het goede voornemen er aardig de sokken in. Dit punt lag na 32km en daar vlak voor nog retegave afdalingen gehad. De laatste met een behoorlijk diepe rivieroversteek, dus vol gas tot je assen door het water. Na checkpoint 1 al vrij snel een lenge klim om van 250mtr naar zo’n 480mtr te komen inclusief nog een tussentijdse daling van 80mtr. Dus de benen waren gelijk aan de beurt.Maar na het punt op 480mtr knalden we naar het stuwmeer bij Coo. Een heerlijke snelle daling, maar toch ff een kodakmomentjeboven het meer.  

In de opvolgende zware klim hadden we beide intussen last van de rug en hadden we ons smartie moment, ff een dosis Iburofen er in en weer gaan!Al snel stuiten we bij de eerstvolgende oversteek op het team Masters of Mud, die pech hadden. Een van de mannen moest via de openbare weg terug naar Spa. Intussen waren we in de buurt van Checkpoint2 via een paar lastige steile klimmen. Wel 1 met uitzicht op een pracht kasteel. Op een smal paadje tussen beide zijden prikkeldraad bleven we beide stoeien met het hellingspercentage en de diepte van de geul. We hadden geen zin in een Johnny Hoogerland momentje, dus werd het zelfs na enig gemopper dus lopen.

Bij Checkpoint 2 heerlijk in het zonnetje gezeten en wat gegeten en gedronken. Uiteraard kwam onze trouwe teamsupporter Carl Verheijen weer even vragen hoe de vlag erbij hangt. Ook gaf hij aan morgen met ons mee te fietsen.....we zijn benieuwd.Het derde deel van de etappe was gelijk fors kllimmen: 350hm naar ruim 550meter. Helaas geen mooie afdaling direct als beloning, maar daarvoor fucking veel blubber, gras en gaten. Uiteindelijk moest het toch wel een keer naar beneden en kregen we alsnog de beloning met een brijante track waar we de gang er goed in hadden.Naar boven werd het intussen wat minder en verlangden we intussen naar de douche. Maar gelukkig kreeg vond Anouk nog een losliggende doorn die haar achterband deed leeglopen. Dus na een kwartiertje oponthoud konden we verder....of niet? Nee, want alles komt in tweeën, dus ook lekke banden. De voorband stond ook leeg! 

Uiteindelijk zijn hebben we de laatste 8 km nog volledig gefiets en niet vandaar af de shortcut genomen, hoewel de verleiding groot was. In de laatste 4 km nog een linke track door het bos en gefinisht om 17.50uur.Sommige teams kwamen vlak voor 21.00uur nog uit het bos overigens. Tevreden over de dag konden we nog ff via de rij bij de douche ons ff schoonboenen want ook deze dag was het bos nog zeiknat.'

In een persoonlijk bericht aan de webredactie gaf Rob nog aan hoe goed het dit jaar eigenlijk gegaan was met hem. Rob: 'Had ik in 2009 een aflopende hartslag door de week van gemiddeld 162 naar 118 op de laatste dag. Nu was het 142- 132 - 126 - 121 - 122 - 124 - 125 en de laatste 2 dagen weer rond de 22 km/u gemiddeld. (Langzaamste was de 2e dag, de Koninginnerit, een gemiddelde van 13,9 km/u.) 
Maar bovenal genoten van het event en uiteraard mede door m`n perfecte teammate. (niet 1 x onderling gemopper) Het lichaam was ook sterker dan ik dacht. Ik had 1 avond een beetje idee van ziek worden en ben toen vroeg naar bed gegaan en voor de rest was het regelmatig de bar afsluiten.......volgende dag "uitslapen", laat starten en vrij vooraan weer terug.      
We hebben in elk geval weer een bijdrage geleverd aan de strijd tegen Duchenne en daar gingen we voor!!'