Marathon Amsterdam 17 oktober 2010
Door Joost Korthof

Ik heb goed getraind. Een schema van 10 weken helemaal gevolgd. Ik heb een testloop van een halve marathon gelopen in een mooie tijd van 1:30:18. Ik heb de laatste 10 dagen veel gerust. Ik voel me goed. Slechts een lichte irritatie aan mijn rechter achillespees, maar dit hindert me niet bij het lopen. Dus het moet maar gebeuren vandaag. Ik ga de marathon van Amsterdam doen, echt waar.

Ik sta op om 6.00 uur. De start zal zijn om 9.45 uur, ik heb nog voldoende tijd. Om 7.00 uur word ik opgehaald door Paul Hundscheidt. Ook hij loopt mee! Maar het verschil tussen Paul en mij is o.a. het aantal reeds gelopen marathons. Paul al meer dan 15, ik slechts 1 welke toen, 5 april 2007, totaal in de soep liep o.a. vanwege de hoge temperatuur, circa 30 °C!

Ik eet enkele boterhammen met honing, pindakaas en banaan, ik drink melk. De laatste dagen heb ik extra koolhydraten gegeten in de vorm van pasta’s, witte rijst, bananen, aardappelen en brood. Ik ben serieus aan het stapelen gegaan! Dit moet genoeg zijn. Om tijdens de marathon in te nemen heb ik 3 sportgels en ongeveer 600ml aan sportdrank bij me.

We komen aan in Amsterdam. Paul weet een plek voor de auto. We zijn op tijd, het is 8.00 uur. Ik stel voor even sfeer te gaan proeven in de sporthallen en nog een koffie te gaan drinken. Ik maak nog even gebruik van het toilet .

We lopen richting het Olympisch stadion. Het is al enorm druk. We geven onze lange broek en jas af. We lopen het stadion binnen. Nog even de laatste sanitaire stop. We gaan het startvak in. Ik heb nog een flesje sportdrank bij me. Nee, nog niet opdrinken, daar begin ik 5 minuten voor de start mee! Ik voel me geweldig, wat een sfeer, al die mensen. Ik heb de marathon van Amsterdam vaker meegemaakt maar dan thuis, voor de TV, nu sta ik hier zelf, klaar voor de start.

Het startschot klinkt. Ik zie de snelle, voornamelijk, zwarte jongens in de bocht vooruit sprinten, deze lopen net iets te hard voor mij. Ik wens Paul succes. Ik passeer de startlijn, het is begonnen.

De eerste kilometers is het zoeken naar het tempo. Het is enorm druk, ik loop net onder de 5 minuten per km. Ik maak me geen zorgen, de ruimte komt nog wel. Het Vondelpark door, veel mensen moeten plassen, ik voel ook een aandrang, ik besluit echter door te lopen. Na 7 km staat mijn familie langs de kant, leuk ze te zien. Na twee km zie ik ze weer. 10 km ruim binnen de 46 minuten, dat is volgens schema. Hartslag ligt rond de 170, lekker, geen vuiltje aan de lucht. Ik haal een wheeler in en daar komt de Amstel in het zicht. Bij 15 km mis ik mijn familie, we hadden daar toch afgesproken!, ik ga echter niet op hen wachten!
Verder langs de Amstel, hier staat minder publiek. Wel diverse bootjes, ook enkele met muziek, leuk. Aan de overkant zie ik de koplopers gaan. Het keerpunt is in zicht, 20 km binnen mijn beoogde tijd, welke ik op mijn arm had genoteerd, ik verwacht tot 30km zeker geen problemen. Mijn hartslag net iets boven 170 slagen per minuut, alles gaat goed. Het weer is trouwens ideaal , 6°C, zon en weinig wind.

Ik ben ondertussen het pacerteam 3u15 gepasseerd. Ik moet nu lekker door de 28 km heen kunnen lopen, dat lukt, bij 29 km voel ik toch enige vermoeidheid opkomen, gelukkig staan daar mijn zoontjes, vrouw, neefjes, nichtje, zwager, schoonzus en ouders klaar voor een high-five, dit geeft me extra energie.
Ik zie dat mijn hartslag opgelopen is, mijn tempo blijft echter goed, rond de 4.40 per minuut. Het wordt zwaarder. Mijn laatste sportgel neem ik tot me en ik pak extra water. Wat gebeurt me, ik word ingehaald door het pacerteam 3u15. Wat doe ik, ik zet aan en probeer aan te haken, het lukt. Tot mijn schrik voel ik een kramp opkomen in mijn linkerkuit. Gelukkig zet deze niet door. Ik blijf bij de 3u15 pacers. Dit voelt goed, ik kan dit tempo aan! Het Rijksmuseum, dan kan het Vondelpark niet ver meer zijn, nee daar is het al. Ik ben bij de 39 km, Joost je gaat het halen, nu alleen nog maar uitlopen, niet versnellen, niet verslappen, gewoon doorgaan. Ik zie een man op de grond liggen met kramp. Nog een vervelend stuk over tramrails en stoepranden. Daar is het bord van de laatste km, nu kan het niet meer stuk. Het is enorm druk met toeschouwers als ik het Olympisch stadion inloop. Nog 200m, ik versnel nog wat. Ik ben binnen. Na enkele minuten kijk ik naar mijn netto tijd op mijn sporthorloge en zie dat ik gefinisht ben in 3:15:44. Dat had ik niet meer gedacht, ik realiseer me dat mijn doel heb bereikt en ben enorm blij.