Verslag Berlijn Marathon September 2010
Door Pauline Florie

Op vrijdag 24 September vertrokken wij richting Berlijn. Totaal 3 lopers (Annemieke de Goede, Ben Eekhof en Pauline Florie) en 7 supporters maakten van ons een groep om dit buitenlands marathonavontuur te gaan beleven. Nadat wij de kids naar school hadden gebracht, zijn we met de auto richting Berlijn vertrokken. Eenmaal op weg kwam ik rustig ‘weer op aarde’ want je kunt wel zeggen dat voordat je kunt vertrekken je er al bijna een marathon hebt opzitten. Tjonge, wat valt er niet allemaal te regelen en wat boffen we dat Oma en Opa straks arriveren om op onze spruitjes te passen (nou ja, spruitjes…inmiddels zijn het 2 puberkolen en één spruitje). Begin deze week was ik helaas lekker verkouden geworden en voelde me grieperig. Je kent het wel, rillerig en spierpijn. Niet veel meer kunnen doen aan voorbereiding maar de kilometers zaten evengoed in mijn benen. Onderweg hebben we met elkaar ge-sms’t en afgesproken voor de avond bij de pizzeria. Je raadt het al, we gaan pasta eten deze avond!
Eind van de middag kwamen we in ons hotel aan, Hotel Berolina aan de Gedächtsniskirche, midden in het centrum en recht tegenover dé pizzeria. De start van de marathon op loopafstand, wat wil je nog meer! Het was mooi weer dus we zijn snel weer naar buiten gegaan om te genieten van de sfeer van Berlijn. Natuurlijk hebben we voorafgaand aan onze citytrip e.e.a. gelezen over deze veelzijdige stad. We zijn er zo kort, dat we maar een paar highlights kunnen zien en dus vooral besloten hebben alles op ons af te laten komen en vooral te genieten van Berlijn. Er heerste deze vrijdag al een ‘marathonsfeer’. In de stad liepen een aantal fanatiekelingen in het rond en niemand keek er van op. Tentjes met braadworsten, bier, straatartiesten, dure auto’s (leuk hè, Manfred?!)..kortom, lekker zitten en om je heen kijken. Uiteindelijk was onze groep van 10 compleet en zijn we op weg gegaan naar de pizzeria waar we heerlijk hebben gegeten en gezellig konden bijpraten over van alles maar vooral de dag van zondag! Toch weer op tijd slapen want morgenochtend een rondje lopen van ca 5 km en dan richting Flughafen Tempelhof om de startnummers op te halen. Het rondje lopen hebben Manfred en ik gedaan rondom de Tiergarten en het beloofde wederom een mooie dag te worden. Rond 11:00 uur hadden we afgesproken met onze loopmaatjes en om 12:00 uur waren we aan de beurt voor onze sportmassage. Deze kun je vooraf al boeken, goed geregeld dus. In deze voormalige luchthaven kun je eindeloos shoppen en eten en drinken mocht je dit willen. Alles in het kader van lopen, maar ook fietsen en skaten. Uiteindelijk zijn we na de lunch van, natuurlijk, een overheerlijk pastagerecht terug gegaan richting centrum. Daar hadden we afgesproken om samen met twee vrienden een bootreisje te maken. Deze twee zaten heerlijk aan de oesters met witte wijn in het luxe warenhuis KaDeWe. Overbodig te melden dat het hier gaat om twee supporters, maar wel goed te melden wanneer je afspreekt in het restaurant bij de visafdeling dat je niet moet denken dat dit zo werkt. Niet dus…na veel mobile overleg van waar zitten jullie nou, er zijn namelijk meerdere restaurants en visafdelingen, hebben we het uiteindelijk maar opgegeven. Mijn benen begonnen al wat vermoeid aan te voelen omdat lopen op laarzen met hakken door Berlijn leuk is, maar niet te lang. Op de terugweg botsten we alsnog tegen elkaar op, gelukkig, de bootreis kon beginnen! Hartstikke leuk en Pauline deed gezellig mee met alcoholvrij Duits bier. Het vakantiegevoel compleet, en wat ging ik morgen ook al weer doen?
Na Berlijn vanaf het water zijn we ieder onze eigen weg gegaan en hebben wij voor de afwisseling gekozen voor bami bij een weer typisch marathon chinees restaurant. Goh, die lopers, je ziet ze overal!
In het hotel teruggekomen alles in orde gemaakt voor de loop. Het slapen lukt wel maar de nacht duurt toch langer dan ik dacht…
Eindelijk, het is zondag, we gaan beginnen! Alles klaar, naar beneden naar de ontbijtzaal, ‘hallo lopers’, eten en drinken. Terug naar de kamer, alles bij me, ‘jij ook Manfred coach’? Ok, lopen naar de start!
Onderweg gebeld met mijn loopmaatjes om elkaar daar te ontmoeten. Dichterbij de start gekomen, zag ik de pacers voor de 4:00 uur en de 4:30 uur staan. Ik heb nog getwijfeld om aan te sluiten omdat ik dit het liefste doe. De houvast die je hebt tijdens het lopen in een pacing team heeft mij tot nu toe altijd ver gebracht, althans, om mijn persoonlijke doel te bereiken. Toch maar doorgelopen want de weg naar het uiteindelijke startvak was best nog een eindje en ik moest toch echt nog een dixie opzoeken! Wat een drukte, een dixie zit er niet in, dan kom ik veel te laat, dus dan maar net als vele anderen neerzakken tussen de struiken. Ha, ha, ha, leuk hoor in die kou en miezerregen en het begon er naar uit te zien dat ik mijn loopmaatjes gigantisch ging mislopen. Best jammer voor het startgevoel, maar het was niet anders. Ik had een oud t-shirt aan om nog even warm te blijven. Na een aantal kilometers lopen deze weggegooid want een doorweekt t-shirt doet geen dienst meer. Ik liep lekker, de eerste kilometers gingen prima. Wel vond ik het een enorme mensenmassa. Mijn doel was om onder de 4:21 te lopen en dit zou haalbaar geweest zijn ware het niet dat ik op de één of andere manier na de 25 km een dip had. Niet zozeer in de benen of het lijf, maar meer ‘tussen de oren’ zeg maar. Ondanks dat je geen moment alleen loopt tussen al die lopers kreeg ik toch een onwaarschijnlijk gevoel van blèèè. Niet uit te leggen, maar wie het heeft meegemaakt begrijpt het wellicht. Ik dacht: weet je wat, ik ga een dixie opzoeken. Gelukt en weer verder. Af en toe werd ik omver gelopen door een overenthousiaste loper. Daar word je zelf ook wel brutaler van, wegwezen dit is mijn looproute en ik wil niet vallen zoals de jongedame naast mij. Nee zeg, deze ging volledig onderuit, zo zielig… Ik raakte steeds meer uit mijn loopritme en leek het niet meer op te kunnen pakken. Dan ga je rekenen en kwam ik al snel tot de conclusie dat mijn tijdsdoel zeker niet gehaald ging worden. Heel jammer en even flink balen. Nou ja, ik neem eens wat te drinken langs de kant en baan mij een weg door de hopen plastic bekertjes, een stukje banaan en daar gaan we. Pauline gaat vol goede moed en relaxed verder en heb besloten mijn tijdsdoel te laten varen. Ik kijk om me heen om Berlijn en de historische hoogtepunten eens goed op me in te laten werken. Het laatste stuk richting Brandenburger Tor was prachtig. Grote videoschermen langs de kant, enthousiast publiek en daar aan het eind zag ik Manfred en Anita (vrouw van Ben) staan! Ze riepen me vlak voor de eindstreep terug, want ik mocht mijn trainingspak in ontvangst nemen. Goed plan, want het was snel afkoelen met deze temperaturen. Binnengekomen op 4:35:58, moe maar alles heel en in orde. Ben en Annemieke hadden een toptijd gelopen, ze kwamen binnen op 3:59:40, een geweldige prestatie!
We zijn teruggelopen naar het hotel om te douchen en bij te komen van dit avontuur. En het moet gezegd: de supporters verdienen ook een medaille, want ga er maar aan staan zo veel uur langs de zijlijn en zorgen dat je op tijd bent op de afgesproken kilometer plek!
Het was zondag 26 September, begin van de avond en Manfred en Pauline zijn op weg de stad in. Hoezo marathon? Laarzen met hakjes aan op weg naar een hippe koffiebar. Cappuccino smaakte nooit zo lekker! Hierna zijn we op zoek gegaan naar een gezellig eetcafé en gevonden vlak bij ons hotel. Heerlijk gegeten en ook hier waren de lopers weer goed vertegenwoordigd! Mmmm, wijntje er bij want dat mag nu weer! En dan is het heerlijk slapen in ons lits-jimeaux bed.
De volgende ochtend had ik niet het gevoel een marathon achter de rug te hebben. Mijn lijf voelde helemaal in orde. Geen pijntje, niks. Dat is dan het voordeel van relaxed uitlopen, zullen we maar zeggen. Ik zag lopers in het hotel die de oude brede houten trappen nauwelijks af konden lopen. Deze zijn waarschijnlijk diep gegaan en ik heb het een beetje laten afweten. Aan de ene kant een teleurstelling, eerlijk is eerlijk, maar goed, je zo goed voelen na ruim 42km hardlopen is ook een ervaring op zich. Het was een evenement om van te genieten en dat heb ik gedaan. We zijn gaan ontbijten aan de overkant bij dé pizzeria en hebben gedag gezegd tegen Berlijn. We komen zeker nog eens terug. Niet voor de marathon, want marathons te kiezen uit velen, maar voor meer Berlijn! Een echte aanrader!
Maandag eind van de middag weer thuis waar we enthousiast werden ontvangen met leuke verhalen door Oma, Opa en de kids!