INDOORTRIATHLON AMERSFOORT 2010
Door Heidie & John Janssen

Verslag Heidie Janssen
‘Een indoortriathlon, kan dat?’ vroegen een aantal mensen zich af. Natuurlijk, zwemmen in een zwembad is al langer bekend, en in een sportschool heb je fietsen en loopbanden. En ja, het is heel anders dan een " buitentriathlon". De watertemperatuur is een stuk aangenamer, er is geen wind, en de toeschouwers staan in je nek te hijgen. En..... bij het voortijdig de wedstrijd verlaten, zijn de douches en kleedkamers dicht bij.

Dat laatste was voor mij een reden om toch mee te doen, alhoewel ik er weinig vertrouwen in had. Eigenlijk al 3 maanden aan het kwakkelen met als klap op de vuurpijl een blaasontsteking die ook met een flinke antibioticakuur niet weg wilde. Weinig weerstand, moe, en van trainen kwam niet veel.
Maar ik had me 2 maanden geleden al ingeschreven.
Ik had 2 jaar geleden ook al eens meegedaan en gewonnen, maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat er vanuit de vrouwenhoek nauwelijks deelname was.
Vorig jaar was ik er niet bij omdat ik moest werken, en dit jaar was er een heuse strijd want er deden een paar triatleten mee.
Ook bij de mannen is het populair geworden, gezien de mannen in tri-pak met naam en “NED” er op!

Vrijdag 19 november gingen we met een clubje fietsen. Als dat zou gaan, zou ik zondag 21 november starten.
We gingen fietsen met Richard Duckers, Erwin de Boerdere, Jolanda van Beusichem, John en ik.
Ik riep nog: ‘niet te ver en niet te hard.’
Al bij het infietsen zaten we tegen de 30 km/u en op een recht stuk tegen de wind in deden ze er nog een schepje boven op. Ik liet me gewoon wat terug zakken en aan het eind stonden ze steeds keurig op me te wachten.
Een prachtige dag en erg gezellig, koffiedrinken bij Jolanda en thuis komen met 65 km op de teller. Vast niet de ideale voorbereiding voor een wedstrijd!

De wedstrijd was in de Pellikaan, in Amersfoort, dat is een multifunctioneel sportcomplex, bij een lidmaatschap is alles inbegrepen. Er is behalve een supermoderne sportschool ook een zwembad, sauna, stoom, bubbels, kinderbad en buitenterras.
Verder 8 tennisbanen, 6 squash, alle mogelijke sportlessen van yoga tot judo, kinderopvang, fysiotherapie en personal training. Wij zijn daar lid met name vanwege het zwembad, voor ons is 19:00 uur bij de TVZ zwemmen een lastige tijd met sportende kinderen.

Zondag 21 november hadden ze 4 starttijden, John startte om 14:00 uur, ik om 12:00. Om 10 voor 12 richting bad om wat in te zwemmen en mijn concurrenten te bekijken. Bij het inzwemmen zag ik in mijn baan al 2 mannen die flink te keer gingen, sprintend mij inhalend naar de overkant en weer terug, ik was best onder de indruk. Een stemmetje in mijn achterhoofd zei natuurlijk wel dat ze dat 25 baantjes moesten volhouden, maar toch...
Verder was er nog een vrouw die naast het zwembad rek- en strekoefeningen zat te doen, zag er ook heel professioneel uit. Mijn kinderen hebben vreselijk gelachen toen ze na het startschot al schoolslag zwemmend het water door ging, dat hadden ze niet verwacht!
Het zwemmen ging goed, ik was van plan dat rustig te doen, om niet bekaf op de fiets te klimmen. Dat is nu niet het sterkste onderdeel dacht ik, aangezien ik nog maar een paar maanden fiets. Na 8.33 minuten het water uit, een fietsbroek aan en naar de fiets.

Daar bleek dat ik veruit de snelste zwemmer was, dat geeft toch wel een fijn gevoel. Fietsen op een binnenfiets( geen spinningfiets, maar een gewone) is gewoon vervelend! Het is heel anders dat op de racefiets buiten, en moeilijker om tempo te houden. Ook vond ik het moeilijk om te bepalen tot hoever ik kon gaan, ik moest ook nog lopen.
Aanmoediging genoeg, Richard was komen kijken (leuk!!!) en ook mijn gezin stond er. Hier merkte ik gelijk het verschil met 2 jaar geleden, toen werd ik op het punt van instorten nog geconfronteerd met kindervragen als: wanneer gaan we de Sinterklaassurprises maken? En: Maaaaaaam, gaan we straks nog zwemmen?
Dit jaar 2 jaar ouder en wijzer, ze hielden hun vraagjes voor zich en moedigden mij alleen aan.

20 km fietsen afgelegd in 33min en 38 sec, op naar de loopband, een man had mij al ingehaald en stond 15 km/u te lopen onderwijl rustig om zich heen kijkend, onvoorstelbaar.
Daar aangekomen even 1 minuut op 10 km om het gebibber uit de benen te krijgen, toen door naar 11 km/u, wat voor mij al heel wat is.
Ik wist inmiddels dat ik ver voor de andere vrouwen lag, maar mijn grootste concurrente moest nog starten om 14:00 uur, en stond naast mij te kijken. Na 27 min en 16 sec was het lopen ten einde, misschien geen wereldtijd, maar voor mij wel.
De triatlete had nu een richttijd, zei ze, 1uur 11 min en 3 sec was mijn netto eindtijd.
Ze wist me ook te vertellen dat ze met zwemmen weliswaar langzamer was, maar met fietsen en lopen sneller.
Ik zei dat als ze de snelste was ze ook de beste was en wenste haar veel succes.

Ze startte om 14:00 uur, gelijk met John. Na 2 banen vroegen Richard en ik ons al af of ze haar tijd 11 min wel zou halen, ze ging tergend langzaam. John haalde haar na 2 banen al in, maar rara, ze was eerder het bad uit!!!
Drie mensen aan de kant weten zeker dat ze 2 banen te weinig heeft gezwommen, maar ja wat doe je er aan.
Ik wilde er ook niet al te veel over zeggen, staat zo onsportief.
Haar zwemtijd was maar 2 min langzamer dan mijn tijd, dat haal je makkelijk in op de fiets en met lopen. Dus ik had me al neergelegd bij een 2e plaats, ook mooi.
Met het fietsten haalde ze mijn tijd niet, 2 min langzamer, dat waren al 4 min achterstand. Maar ze had een mascotte, haar MAN!!
Teder veegde hij alle druppels zweet weg, en fluisterde dat ze het echt ging halen. Ik dacht nog, 4 min goedmaken op mijn looptijd van 27.16, ik zou het heel knap vinden. Ze begon te lopen, en manlief zei nog tegen mij dat ze onder de 25 min liep, een echte strijd dus.
Maar toen ik keek, dacht ik wel dat je dan de band sneller moet zetten dan 10.5 km per uur. Dat deed ze niet, maar haar man wel!!!!! Toen het niet snel genoeg dreigde te gaan, begon hij de snelheid op te voeren...... Protest bij haar want ze kon niet meer.
Haar eindlooptijd 3 en een halve minuut langzamer dan de mijne, bijna 30 minuten.
Naar nu blijkt is haar bluffen beter dan het lopen en fietsen.
Sportief nam ze het op, want zoals ze zei: met een eindtijd van 1.16.38 was het niet eens een close finish, 5 en een halve minuut langzamer dan ik.
Over die 2 baantjes heb ik het maar niet meer gehad.

Om 16:00 uur prijsuitreiking, hapje drankje, gezellig. Mijn prijs: 3 maanden gratis lidmaatschap, jammer voor hen, wij zijn met het hele gezin lid! Toch al gauw een waarde van ruim 300 euro.
En ik heb de smaak te pakken, volgend jaar buiten mijn eerste triathlon!

P.S. mijn zoon had nog een goede tip: Mam, als je harder wilt lopen, zet je de band toch gewoon wat sneller!
Kijk, zo eenvoudig is het.
Verslag John Janssen
Na een met een lekker gevoel volbrachte triple play triathlon te Almere in augustus heb ik me ingeschreven voor een 1/8ste triathlon (indoor) te Amersfoort.
Koekie, dacht ik. Had na Almere rustig door getraind en de laatste weken weer meer gaan zwemmen.

Nog een zwemtraining gehad, met tal van goede tips, best moeilijk om die allemaal in een keer toet te passen, dat duurt nog wel even.
Dus met de conditie zat het wel goed.
Maar ja, dan ga je van start en kom je na elke 20 meter zwemmen een muur tegen.... Zwem je in een baan met een triatleet, althans dat denk ik want hij had zo'n mooi pakje aan, en dan ga je toch stiekem sneller van start dan goed voor je is.
Ik was ook lekker de tel kwijt, dus geen idee hoe lang het nog ging duren, toen ik eruit mocht stond er 10m08s op de klok.
Op naar de fiets, ik weet niet of jullie al eens op zo'n onding hebben rondgereden maar het heeft voor mijn idee niet veel met een fiets overeen. Ik kwam absoluut niet in een ritme en moest de eerste 8 km zwaar afzien. Gelukkig kreeg ik een, naar wat bleek, een gouden tip van Heidie om de weerstand omlaag te doen en sneller met de pedalen rond te gaan. Je zit ook niet vast op die pedalen dus dat schuift ook alle kanten op.
Elke keer als ik op keek, stond voor mij Richard Duckers, die de moeite had genomen om ons aan te moedigen, helemaal top!! En hij keek me echt zo aan van: ‘ja jongen, dit heb je zelf gewild, maar kun je nou echt niet sneller op dat ding?’
Aan deze martelgang kwam na een ruime 34 minuten een einde en mocht ik op naar de loopband. Ik had echt zoiets van: ‘nou, het zal mij benieuwen hoe het
gaat’ want veel vertrouwen had ik er niet meer in.
Maar de zon begon weer te schijnen, na een kleine kilometer was het stramme gevoel uit de benen, kon lekker versnellen en zag op de monitor dat FC Groningen(mijn cluppie) 1-0 scoorde tegen Feyenoord.
Na 21m44s zaten de 5 km erop en met een bruto eindtijd van een 1uur en een ruime 8 minuten smaakte het biertje wel erg lekker! Ф