Zuiderzeemarathon 2010
Zuiderzee Marathon - Genieten, Leren en ervaren
Door Guido Kwakkel
27 november 2010, de 10e en tevens laatste editie van dit evenement. Voor mij een debuut om nooit te vergeten. Vandaag is het rond het vriespunt en staat er een zuid-oosten windje die waterkoud aanvoelt. Goed gekleed en voorzien van muts en handschoenen, klinkt het startsignaal op een industrieterrein op Urk.
De eerstvolgende bebouwing zullen wij over ca 6 km weer tegenkomen. Ik gebruik de eerste kilometers om toch wat op te warmen en loop in een groepje. Van te voren is mij duidelijk gemaakt dat te hard starten niet verstandig is, dus luister ik naar deze wijze woorden.
Op het 5 km punt schrik ik van mijn tegenvallende tijd 23:54!!! shit daar gaat mijn eindtijd, dat is wat ik denk. Maar al snel komt de gedachte op dat het eigenlijk niet uitmaakt, mijn doel was genieten, leren en ervaren. Een snellere tijd is mooi, maar geen noodzaak. Ik loop naast een oudere man die zijn ervaringen uit de doeken doet, al vele marathons in de benen. Tip van hem om het vooral rustig aan te doen, zeker op de eerste marathon en al helemaal omdat het de Zuiderzee marathon is. Toch besluit ik bij hem weg te lopen en er ontstaat een inhaalslag met vele lopers. Niemand vind het leuk om langzaam te worden ingehaald en men probeert aan te sluiten, om even zo snel weer los te laten. Dat voelt wel OK.
Na Urk volgt Nagele, en dat is voor de komende 18-19 km de laatste grotere plaats waar we doorheen lopen. Mooi is het parcours over Schokland, met daar een waterpost, na Schokland loop je ca 11km alleen, met rechts een dijk van ca 4 meter hoog en rechts mooi wit akkerland. Voor en achter lopers, en dat is het.
Aan het einde loopt het omhoog de Ramspolbrug over richting Kampereiland. Mijn speer had ik gericht op de 23 km, hier stond een vriend met zijn vrouw om mij aan te moedigen. Na de brug over het Ganzendiep bij IJsselmuiden richting station Kampen.
Bekende omgeving van mij, omdat ik hier 4 jaar lang met de fiets naar school ben gegaan, en tevens in deze regio ben opgegroeid. Na wat dalen, keren en drinken richting station, waar plotseling mijn vrouw Christa staat, een welkom onthaal waarna ik snel verder loop.
Vanaf het station, met rechts Kampen en de IJssel. Kilometer 30 zal snel volgen, en ik loop nog soepel ondanks de kou die op mijn bovenbenen is geslagen.
Ik probeer ontspannen te lopen, en zo ziet het er ook uit.
Vlak voor ‘s Heerenbroek is kilometer 35, gelukkig nog maar 7 km te gaan!
Van te voren veel mensen horen praten over de man met de hamer, deze ben ik gelukkig niet tegen gekomen. Waarschijnlijk komt dat omdat ik al 28 km geheel alleen loop en hij mij niet kan bijhouden;-))
Ik weet dat na ‘s Heerenbroek de Mastenbroeker polder volgt, en dat deze ook saai en lang kan zijn. Voordeel is wel dat je Stadshagen (Zwolle) al kan zien liggen en als je goed luistert kun je de muziek van de finish al horen! Ik blijf mensen inhalen tot ca 40 km, ik ben er bijna klaar mee. Ik loop al 4 km tegen kramp aan in mijn rechterbeen, dit heb ik tot nu toe weten te compenseren door mijn pas iets korter te maken en meer ontspanning in mijn tempo te zoeken. Ik weet zelfs nog wat te versnellen, en dat voelt goed.
Stadshagen binnengelopen, vang ik gelukkig een glimp op van de binnenkomst van Sinterklaas, bang voor de Pieten ren ik snel door. Ik word tegemoet gereden door mijn broer Casper, die mij naar de finish begeleidt. Ik haal nog 2 malloten in, maar helaas werd ik in mijn eindsprint afgerekend door echte kramp, nog 300 meter te gaan, maar ik moet stoppen.....ontspannen beetje rekken en doorgaan. Met enige tegenzin kom ik over de finish, de man met de klok zegt dat ik snel over de finish moet. Ik zeg tegen hem: ‘ik wil zo lang mogelijk genieten van dit moment’.
Prachtig, enorm genieten, saai, mentaal, gaaf, vol energie, goede sfeer. Dit is mijn herinnering aan de 10e en mijn eerste en laatste Zuiderzeemarathon.
Door Guido Kwakkel
27 november 2010, de 10e en tevens laatste editie van dit evenement. Voor mij een debuut om nooit te vergeten. Vandaag is het rond het vriespunt en staat er een zuid-oosten windje die waterkoud aanvoelt. Goed gekleed en voorzien van muts en handschoenen, klinkt het startsignaal op een industrieterrein op Urk.
De eerstvolgende bebouwing zullen wij over ca 6 km weer tegenkomen. Ik gebruik de eerste kilometers om toch wat op te warmen en loop in een groepje. Van te voren is mij duidelijk gemaakt dat te hard starten niet verstandig is, dus luister ik naar deze wijze woorden.
Op het 5 km punt schrik ik van mijn tegenvallende tijd 23:54!!! shit daar gaat mijn eindtijd, dat is wat ik denk. Maar al snel komt de gedachte op dat het eigenlijk niet uitmaakt, mijn doel was genieten, leren en ervaren. Een snellere tijd is mooi, maar geen noodzaak. Ik loop naast een oudere man die zijn ervaringen uit de doeken doet, al vele marathons in de benen. Tip van hem om het vooral rustig aan te doen, zeker op de eerste marathon en al helemaal omdat het de Zuiderzee marathon is. Toch besluit ik bij hem weg te lopen en er ontstaat een inhaalslag met vele lopers. Niemand vind het leuk om langzaam te worden ingehaald en men probeert aan te sluiten, om even zo snel weer los te laten. Dat voelt wel OK.
Na Urk volgt Nagele, en dat is voor de komende 18-19 km de laatste grotere plaats waar we doorheen lopen. Mooi is het parcours over Schokland, met daar een waterpost, na Schokland loop je ca 11km alleen, met rechts een dijk van ca 4 meter hoog en rechts mooi wit akkerland. Voor en achter lopers, en dat is het.
Aan het einde loopt het omhoog de Ramspolbrug over richting Kampereiland. Mijn speer had ik gericht op de 23 km, hier stond een vriend met zijn vrouw om mij aan te moedigen. Na de brug over het Ganzendiep bij IJsselmuiden richting station Kampen.
Bekende omgeving van mij, omdat ik hier 4 jaar lang met de fiets naar school ben gegaan, en tevens in deze regio ben opgegroeid. Na wat dalen, keren en drinken richting station, waar plotseling mijn vrouw Christa staat, een welkom onthaal waarna ik snel verder loop.
Vanaf het station, met rechts Kampen en de IJssel. Kilometer 30 zal snel volgen, en ik loop nog soepel ondanks de kou die op mijn bovenbenen is geslagen.
Ik probeer ontspannen te lopen, en zo ziet het er ook uit.
Vlak voor ‘s Heerenbroek is kilometer 35, gelukkig nog maar 7 km te gaan!
Van te voren veel mensen horen praten over de man met de hamer, deze ben ik gelukkig niet tegen gekomen. Waarschijnlijk komt dat omdat ik al 28 km geheel alleen loop en hij mij niet kan bijhouden;-))
Ik weet dat na ‘s Heerenbroek de Mastenbroeker polder volgt, en dat deze ook saai en lang kan zijn. Voordeel is wel dat je Stadshagen (Zwolle) al kan zien liggen en als je goed luistert kun je de muziek van de finish al horen! Ik blijf mensen inhalen tot ca 40 km, ik ben er bijna klaar mee. Ik loop al 4 km tegen kramp aan in mijn rechterbeen, dit heb ik tot nu toe weten te compenseren door mijn pas iets korter te maken en meer ontspanning in mijn tempo te zoeken. Ik weet zelfs nog wat te versnellen, en dat voelt goed.
Stadshagen binnengelopen, vang ik gelukkig een glimp op van de binnenkomst van Sinterklaas, bang voor de Pieten ren ik snel door. Ik word tegemoet gereden door mijn broer Casper, die mij naar de finish begeleidt. Ik haal nog 2 malloten in, maar helaas werd ik in mijn eindsprint afgerekend door echte kramp, nog 300 meter te gaan, maar ik moet stoppen.....ontspannen beetje rekken en doorgaan. Met enige tegenzin kom ik over de finish, de man met de klok zegt dat ik snel over de finish moet. Ik zeg tegen hem: ‘ik wil zo lang mogelijk genieten van dit moment’.
Prachtig, enorm genieten, saai, mentaal, gaaf, vol energie, goede sfeer. Dit is mijn herinnering aan de 10e en mijn eerste en laatste Zuiderzeemarathon.