12 september 2010 - Pareltriathlon - Verslag van een debutant
Door Hans den Hollander

Aan mij is gevraagd om een stukje te schrijven over mijn ervaring bij de Pareltriathlon van 12 september 2010.  Hieraan geef ik graag gehoor. Maar voordat ik het ga hebben over deze ervaring wil ik beginnen met vertellen hoe het zover kwam.

Zomer 2009 trok ik met mijn gevolg van 3 dames voor het eerst naar een camping in de buurt van Embrun. Nooit geweten dat die plaats al jaren garant staat voor een klassieke triathlon. Ik had lang getwijfeld of ik mijn racefiets wel of niet mee moest nemen die vakantie. Mijn hart zei ja maar het ruimtegebrek in en op de auto en vouwwagen zeiden nee, en die laatste heeft het gewonnen. De wegen in Embrun en omgeving staan vol geschilderd met rode, gele en blauwe pijlen. De blauwe kleur voor het lopen (2 ronden om aan de marathon te komen) en de andere kleuren voor het fietsen. In het Lac de Serre Poncon waar gezwommen wordt, heeft de verf niet gehouden, maar de boeien zijn daar duidelijk zichtbaar. Ik heb me in 2009 alleen beperkt tot het lopen van de blauwe pijlen route, maar de inspirerende omgeving en de vele (duur)sporters deden me voor het eerst denken aan een triathlon.  Moet er wel bij vertellen dat ik mijn hele leven al een soort haat-liefde verhouding heb met water. Kan er erg van genieten, gebruik het om af te koelen als het heet is, kijk er graag naar, drink het graag, maar zwemmen is nooit in me opgekomen. Was al op jonge leeftijd het geval, zodat er bij mij thuis nooit een zwemdiploma aan de wand heeft gehangen, en dus ook niet zo’n mooi embleem met een hoofdletter op mijn zwembroek.

Terug in Nederland was er in 2009 de eerste editie bij de Parel van de 1/8 triatlon. Ik heb meegedaan in de estafette, want als je stiekem aan een triathlon hebt gedacht, moet je toch ergens beginnen. Ik zat in een sterk team met Jolanda van Beusichem voor het wateronderdeel, en 1 van de Koops broers op de fiets. Het was een leuk evenement en had me toen al voorgenomen om het jaar erop weer mee te doen, maar dan alle onderdelen....

Een jaar gaat snel, en voor je het weet is er de vakantie 2010. Wederom was de buurt van Embrun de eindbestemming. Vouwwagen was ingeruild voor een klein formaat sleurhut met hefdak, en de fiets kon mee. Ik had tijdens de vakantie de Pareltriathlon al in gedachten en had me voorgenomen om naast het fietsen en het lopen, me ook dagelijks op het zwemmen te gaan concentreren. De 3 weken in de vakantie heb ik geprobeerd om echt te gaan zwemmen... maar wat valt dat tegen. Het is net beginnen met hardlopen... kost veel energie in het begin en gaat verre van makkelijk, maar heb toch bijna elke dag wel gezwommen, en ik - anderen niet- merkte toch wel wat verbetering.

Terug in Nederland was het zwemmen gelijk weer over, het weer werkte niet mee, kortom... excuses in overvloed. Bij het hardlopen was ik met Jelmer en Hein over de Pareltriatlon in gesprek geraakt. We fietsten al vaker samen en wat bleek... ook zij waren niet echte waterratten (overigens wel met diploma!). Gedrieën hebben we de handschoen opgenomen om deze uitdaging aan te gaan. Maar toen moest er natuurlijk ook getraind gaan worden... wat is 500 meter zwemmen... halen we dat wel? Vragen te over. Tijdens de hardlooptrainingen ging het nergens anders meer over, en bij het horen dat we op een avond in het water bij de Parel gingen zwemmen wilden er opeens veel mensen gaan kijken. Zo ook Robin Bruil, heel sportief ging hij ook in zwembroek. Dollend over wegzwemmende muskusratten en tenen happende snoeken maakten wij onze voorzichtige eerste waterslagen. Robin bleek behoorlijk te kunnen zwemmen, maar voor Hein, Jelmer en ondergetekende was het weer veilig aan land komen het voornaamste. Snel afdrogen, zwembroek uit, wielerbroek aan, shirtje en schoenen aan, en op de fiets voor het rondje Winkelweg.

We zouden er heel low budget instappen, maar al gauw lagen we 1 à 2 keer in de week in het zwembad en 1 keer in het water bij de Parel. Zwembroek en wielerbroek werden ingewisseld voor een lapje stof waarmee je kon zwemmen, fietsen en lopen... Veters verdwenen uit de loopschoenen en werden vervangen door exemplaren van elastiek, om vervolgens het alles in 1 broekje weer te verruilen voor een heus triathlonsetje waar ook nog eens het shirtje aan vast zat. Om over de zwembrillen en badmutsen maar te zwijgen. Inmiddels waren we allemaal een hoop euro’s lichter, maar het enthousiasme en de lol onderling werd alsmaar groter. Dit avontuur kon ongeacht de uitslag niet meer stuk. Robin zijn oude mountainbike was ingeruild voor een geleende racefiets, en 3 dagen voor de grote dag kwam er uit de bus bij Hein een stapel geleende “wetsuits”. Heerlijk warm zo’n pak, maar zwemmen in een surfpak valt tegen...

Zondag 12 september 2010. Ik ben vroeg wakker... vroeger dan normaal. Ben ondanks de op de avond ervoor geoefende wetsuit en schoenenwissels een beetje zenuwachtig... dat is lang geleden. We hadden afgesproken om 09.45 uur bij de Parel te zijn. Fietsen en kleding in het “parc Fermé” neerzetten en genieten van al die sportende mensen die stuk voor stuk arriveren. Er heerst een ontspannen en gezellige sfeer, maar het mag van mij toch wel beginnen. Even oefenen in het water...koud, dat gaat snel over... maar ik heb ondanks de trainingen de afgelopen weken nog geen vriendschap met het water kunnen sluiten. Harry roept de sporters bij de tvz caravan bijeen voor de briefing. Deze briefing overigens na een indrukwekkende en mooie minuut stilte voor de overleden Gerard. Ik kijk tijdens de uitleg van Harry in het rond, mooi aantal sporters op zo’n regenachtige zondagmorgen. Groot ons-kent-ons-gehalte en dus gezellig. Uitleg was duidelijk en dus snel het water in voor eerste onderdeel. Start is indrukwekkend... lijkt wel of sommige aangedreven worden door een buitenboordmotor...  Ik kies strategisch een plek in het achterveld. Weet niet of het door de spanning komt, of omdat ik nu in het water lig met een hoop goede zwemmers, maar het valt me zwaar. Kan niet wachten tot we aan land zijn. Robin en Jelmer heb ik alleen bij de start gezien, en liggen ver voor me. Hein heb ik gezien dicht in de buurt bij mij.  Niet geheel als laatste kom ik aan land en het omkleden gaat super, en zit zo op mijn fiets. De ronde is veel geoefend en  de wind valt mee. De brug over de Nijkerkerweg is elke keer weer een ritmebreker. Ondank de sluiting van de Gooise weg is er bijna geen auto(sluip)verkeer wat het fietsen heerlijk maakt.

Terug op de Flediteweg wind een beetje van achter, altijd fijn als je in het laatste stuk zit. Op de Groenewoudseweg vol gas op de finish af, waar een hoop mensen staan te kijken. Wisselen naar het lopen ging ook erg goed en zelfs de eerste loopmeters voelden niet verkeerd aan. Mooi rondje met wisselende ondergrond, en was eigenlijk voorbij voor ik er erg in had. Voldaan  over de finish en daarna genieten van alle andere sporters en de verhalen.

Na afloop naar het Parelnest voor een aantal welverdiende consumpties, lekkere hap eten, prijsuitreiking en een hoop gezellig geklets en verhalen. Was een super leuk en goed georganiseerd evenement, mooie opkomst en wat nog veel erger is... ik vind het echt heel leuk. Om niet in het zwarte gat terecht te komen, blijf ik elke week zwemmen, voorlopig niet bij de Parel maar in het Baken. Mijn nieuwe 12 badenkaart is ten slot van rekening ook nog niet op. Plannen voor de ¼ van Huizen 2011 zijn al gemaakt, krijg volgende week voor mijn verjaardag een ligstuur, kijk af en toe op de NTB site .... Zal de hele van Embrun er dan toch inzitten..??? Alles op zijn tijd, maar de Pareltriathlon smaakt naar meer. Jullie mogen mij alvast in de lijst zetten voor de editie van 2011, en weet zeker dat dat ook voor mijn partners in crime Hein, Jelmer en Robin geldt.

Bedankt voor de goede organisatie en gezelligheid en dat er nog maar een hoop samen gesport wordt in Zeewolde. Binnenkort weer LOKO lopen en het Laatste Pontevenement. We zullen elkaar weer ontmoeten.

Met sportieve groet

Hans den Hollander