Gouddelvers in Morzine

Op zaterdagen in de wintermaanden, op de dinsdagavonden via de WhattsApp-groep Zin Om Te Fietsen (ZOTF) en uiteraard de reguliere zaterdagse duurtrainingen. Daar is zo’n beetje een van de twee grote fietsdoelen van 2019 ontstaan. Een grote groep toog naar de Dolomieten, en bijna gelijktijdig werd er door de andere groep koers gezet naar de Franse Alpen. In Morzine, waar Peter Winnen een van de Nederlandse Tourzeges in een bergetappes wist te winnen. In het onderstaande verslag van Marije de Jong lees je wie er allemaal streden voor de meest blinkende medaille.

Overschoenen, beenstukken en zelfs een winterjasje. Van alles had ik voor de zekerheid meegenomen om me tegen eventuele kou in de Franse Alpen te wapenen… maar op een koude douche in het appartement was ik niet voorbereid. Dan maar even de tanden op elkaar en snel afspoelen…brrrr!

Het appartement is in St. Jean d’Aulps, op 8 kilometer afstand van Morzine waar  op zondag de start zal zijn van de Gran Fondo Morzine -Haut Chablais. Jaap, Jan en Hans zijn hier op dinsdag al neergestreken en hebben al wat fietskilometers in de benen wanneer Jelmer, Hein en ik op donderdagmiddag aankomen. De andere heren hadden ons duidelijk nog niet zo vroeg verwacht want we moeten Jan van de bank lichten (die net dacht even van de rust te kunnen genieten) om de deur open te doen. Jaap en Hans zijn nog in de supermarkt om de, aan ons bij aankomst beloofde, witte wijn te halen.

Eenmaal compleet vertellen de kwartiermakers over de cols die al bedwongen zijn. De col de la Joux Verte zullen we zondag als eerste voor de kiezen krijgen. Met af en toe wat minder steile stukken tussendoor is deze klim goed te doen, horen we. De col de Joux Plane is echter andere kost, dit is 13 kilometer afzien met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,5%. Niet voor niets dat deze col geregeld onderdeel uitmaakt van het parcours van de Tour de France. Jan was in elk geval blij met het ‘hutje' dat een paar kilometer onder de top stond. Daar kon hij nog even op adem komen, voor hij zich op de laatste kilometers stortte.

‘Dus… ‘ luidt de vraag, ‘welke willen jullie morgen fietsen… ?’. Ik weet niet meer of het kwam door de gedachte aan Jan in het hutje maar iets in me zei dat het misschien beter was om níet met de Joux Plane te beginnen. ‘Laten we maar beginnen met de Joux Verte’ hoorde ik mezelf zeggen.

Het is mooi fietsweer en de col de Joux Verte doet zijn naam eer aan: Grotendeels door het groen klimmen we, ieder in ons eigen tempo, naar boven. Halverwege komen we door het geitendorp waar de geiten de weg bezetten en zich niet gek laten maken door een paar fietsers. Bovenop maken we nog een paar foto’s van het mooie besneeuwde Alpendecor en zorgt ‘handy man’ Hans ervoor dat Jan weer kan schakelen tussen zijn grote en kleine blad. Wel zo prettig in de bergen.  Via een heerlijke afdaling suizen we naar beneden richting de koffie in het centrum van Morzine.

De volgende ochtend doen we rustig aan en ontbijten we met de vers gebakken baguette en croissants van het bakkertje beneden in het dorp. (Ook worden er meegenomen havermoutvlokken uit Nederland genuttigd, maar dat klinkt wat minder sfeervol in dit verhaal).

Eenmaal terug bij het appartement hopen we dat het probleem met het kapotte expansievat is verholpen en we lekker kunnen douchen. Helaas leek vandaag niemand zich echt druk te maken om zes bezwete Hollandse fietsers in een Frans skidorp, dus dat wordt weer bikkelen onder een koude douche. Alleen Hein heeft geluk, zodra hij ook na lang dubben toch maar de douche onder stapt, klinkt er gejuich, we hebben weer warm water!

Zaterdag is het rustdag. De langslapers draaien zich nog eens lekker om terwijl de leden van de ontbijtservice zorgen voor een lekker ontbijt. Met de auto gaan we naar de Joux Plane, zo kunnen we deze toch nog verkennen. Als verrassing blijkt de aanlooproute over een ‘muur' te lopen met een stijgingspercentage van 25%. In de auto krijgen we hiervan al het zweet op het voorhoofd, dat wordt nog leuk zondag.. Bovenop de col maken we een wandelingetje en genieten we van crêpes en omeletten in het restaurantje. Op de terugweg kijken we vol bewondering nog bij het downhillparcours waar een paar waaghalzen zich naar beneden storten. Terug in Morzine halen we de startnummers op en verbazen we ons erover hoe rustig het is qua deelnemers. Heel anders dan de Marmotte twee jaar geleden. Echter, onveranderd is de goede maaltijd die we deze avond voor de tocht weer voorgeschoteld krijgen door chef kok Jaap. Met deze heerlijke pasta op moet het morgen lukken.

En of het de pasta was, de trainingstochten, de goede sfeer of het mooie weer, ik weet het niet, maar iedereen reed een fantastische tocht op zondag. De Joux Verte voelde inmiddels als bekend terrein en de geiten bleven dit keer binnen. Met nog wat leuke klimmetjes tussendoor en een heel lang stuk vals plat koersten we af op de Joux Plane. Daar was het afzien voor iedereen, zeker door de temperatuur die inmiddels flink was opgelopen. Maar het einde was in zicht, eenmaal boven alleen nog afdalen naar Morzine en dan het laatste stukje klimmen naar de finish bij het Lac de Montriond. Het helderblauwe water van het meer zag er aanlokkelijk uit, maar uiteindelijk werd het toch een lekkere en welverdiende (warme!) douche in ons appartement.

Uitslagen:

Mediofondo (102 km /  2370 hm)

Jan Douma: 05:52:41 (goud)

 

Granfondo (145 km /  3500 hm)

Marije de Jong: 07:32:54 (goud)

Hans den Hollander: 07:32:55 (goud)

Jelmer de Jong: 07:57:45 (goud)

Hein Smelt; 08:26:26 (zilver)

Jaap de Vries : 08:26:27 (zilver)

Nieuws Overzicht