Zaterdag 22 Juni en het belooft weer een mooie dag te worden met een sprint team relay in het verschiet.
De zon schijnt, het is een graad of 23 met weinig tot geen bewolking. Het zwemparcours is kort, heel kort. Er wordt dus veel gediscussieerd onder de atleten, wel of geen wetsuit? Aan de watertemperatuur ligt dat in ieder geval niet, deze is zo rond de 21 graden. Heerlijk zwemwater dus. Uiteindelijk besluiten we allemaal een wetsuit te dragen behalve Tom, dit omdat zijn fiets vooraan in de wisselzone staat. Hij heeft dus niet de luxe die wij wél hebben, om de wetsuit tijdens het lopen naar de fiets uit te te trekken.

Onze teamcaptain (Casper) heeft een plan van aanpak opgesteld en met name de startvolgorde van de atleten moet vandaag het verschil maken. We besluiten te starten met Tim, gevolgd door Tom, daarna Chris en als klap op de vuurpijl mag Casper het geheel afronden.

Het is 13:00 en Tim ligt in het water, klaar om het op te nemen tegen de overige 38 deelnemers. Vol spanning staan wij langs het water te wachten op het startschot, tevergeefs want deze komt maar niet... de zwemmers worden onrustig en iedereen vraagt zich af waarom het eigenlijk zo lang duurt.
Wat blijkt, er is geen starter aanwezig.. 13:10 klinkt alsnog het schot van verlossing en de mannen zijn weg. Tim zwemt zoals verwacht goed en komt rond de 10e plek het water uit.

Het is een compacte groep atleten, goed nieuws want het is natuurlijk een stayer wedstrijd. Hij maakt snel werk van de eerste wissel, nét niet met de kopgroep mee, maar zit keurig in het volggroepje van ongeveer 10 man. Er wordt eerst met de wind in de rug gefietst en de mannen werken samen om het gat zo goed mogelijk te dichten. Het tweede deel van het fietsparcours is tegen de wind in, maar met zo’n grote groep ligt het tempo nog steeds hoog. Wederom een prima wissel voor Tim en hij kan met redelijk goede benen beginnen aan het looponderdeel. Slechts 1500 meter voor de boeg en daarna mag hij Tom aantikken om hetzelfde traject in te gaan.

Tom maakt een sterke indruk in het water ondanks het feit dat hij zonder wetsuit zwemt, ik schat dat zo’n 2/3 van de deelnemers er voor kiest om met wetsuit te zwemmen ondanks de afstand en het watertemperatuur.
Dit heeft als grote voordeel dat Tom in de wissel z’n helm en zijn schoenen aan heeft terwijl anderen nog met hun wetsuit bezig zijn. Op de fiets neemt Tom de leiding in zijn groepje en staat er op dat ze ook even de benen stil houden zodat er een 4e fietser aan kan sluiten, onder de noemer “vele handen maken licht werk” In dit geval vele benen dan. Een slimme zet want ook in dit groepje wordt hard gefietst en ze maken slim gebruik van elkaar tegen de wind in, terug naar de wissel.

Opnieuw een snelle wissel voor TVZ Fysio Luxor dankzij een vooraf goed bedachtte taktiek. Wij hebben allemaal voor de wedstrijd normale pedalen op de fiets gemonteerd zodat we na het zwemmen direct de loopschoenen aan kunnen trekken, scheelt een schoenwissel en geen gedoe met inklikken op de fiets of met fietsschoenen door de wissel moeten rennen.

Tom loopt als een trein en voor ik het weet, ben ik aan de beurt. Met gierende hartkleppen sta ik te wachten op de high-five van Tom. Ik ren de steiger af en met een gracieuze duik verlies ik niet alleen mijn zwembril maar ook een contactlens. Een goed begin is het halve werk zeggen ze... “snel herpakken en doorzwemmen”, gaat er door me heen.

Ik ben niet de sterkste zwemmer maar kan goed bij de mannen blijven waarmee ik gelijktijdig het water inging. Ietwat gedesoriënteerd ren ik de wissel door richting de tweewieler om aan mijn ‘’sterkste’’ onderdeel te beginnen. Ondanks de wetsuit maak ik een voor mijn doen goede wissel en spring op de fiets, na een meter of 100 besef ik dat ik niet alleen half blind ben maar ook alléén, écht alleen... voor me, in de verte, zie ik een klein groepje fietsen waar ik ondanks de 42/43 aan ‘t uur nooit bij ga komen voordat ze  het tegenwind gedeelte van het fietsparcours bereiken. Achter me zie ik in de verste verte ook niemand. Na 2 km, in de verte achter me zie ik toch een aantal atleten (3 man) die mij in het vizier hebben maar ik besluit door te fietsen, ze zijn immers nog zó ver weg... Ik draai tegen de wind in, het vermogen neemt toe maar de snelheid neemt drastisch af. Ik zie op een gegeven moment zelfs 29 km/h op de Garmin staan bij een inspanning van 300W. Hopeloos, maar ook dit soort situaties horen erbij.

Dit zijn de kaarten die je toebedeeld krijgt en daar moet je het mee doen. 500 meter voor de tweede wissel word ik dan toch vergezeld door 2 man en gaan we met zijn drieën de wissel in. Wederom een goeie wissel zonder al te veel poespas en ik mag nu nog 1,5 kliometer afzien. En afzien wordt het, zij het nou door de eenzame fietstocht, zij het door de halve marathon van afgelopen weekend maar de benen voelen aan als pap. Geen gang in te krijgen. De sfeer is wél goed en door de opzet van het evenement staan er veel atleten langs het loopparcours om je op te zwepen waardoor je toch weer vleugels krijgt.

Casper staat te popelen bij de zwemstart en zodra ik hem aantik, vliegt hij het water in om nog één keer alles te geven. Zwemmen verloopt vlekkeloos en hij haalt zelfs een aantal deelnemers in op die geringe 300 meter. Zijn fiets staat ook helemaal aan het einde van de wissel en heeft dus tijd genoeg om al lopend de wetsuit uit te trekken. De wissel uit, blijkt nogmaals hoe effectief de ‘’normale’’ pedalen zijn. De overige atleten zijn nog met hun fietsschoenen bezig terwijl ze met lede ogen toezien hoe Casper er met een bloedgang van door gaat.
Hij heeft één atleet om het parcours mee te delen, maar die heeft het moeilijk om het tempo van Casper bij te benen, ook hij moet dus veel werk zelf verzetten. Na de snelle wissel is het laatste onderdeel daar, hier nog één keer alles eruit persen... Oei, daar denken de benen toch anders over! Ook Casper heeft afgelopen weekend een top prestatie geleverd op de halve marathon in Zwolle en wellicht dat die nu nog even de kop op steekt. Hoe dan ook, tanden op elkaar en op karakter door. Langs het loopparcours staan nu zo goed als alle deelnemers hun laatste teamgenoot binnen te schreeuwen en mijn hartslag neemt weer toe. Wat een sfeer, echt fantastisch.

Na 1:18:55 is het geweld voorbij, we zijn binnen! Kort maar krachtig. Onze tijd is goed voor een 11e plek overall of een 7e plek 2e divisie Noord. Niet gek, gezien er 39 teams (Noord + Zuid) deelnamen en wij niet persé een sprint-team zijn. Vandaag hebben we het verschil gemaakt door slimmer in plaats van harder te werken. Strategisch sterk bedacht en in de praktijk op een paar schoonheidsfoutjes na netjes uitgevoerd.

Vandaag heeft ervoor gezorgd dat we maar liefst 5 plekken zijn gestegen in het algemene klassement wat resulteert in een mooie 10e plaats en daar mogen we absoluut trots op zijn.

Volgende week staan we allemaal aan de start van de Zeewolde Endurance waar we individueel onze krachten gaan testen op de Sprint en de OD afstand. Mooie voorbereiding op de eerstvolgende team wedstrijd die op 7 Juli zal plaatsvinden in Utrecht. Dat betreft een individuele sprint.

Ben je benieuwd naar de overige uitslagen van het afgelopen weekend?
Kijk dan hier: http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2019/jun/22/rotterdam/

Wij willen onze sponsoren hartelijk danken voor hun inzet en het mogelijk maken om deel te nemen aan wederom een mooi evenement.

Paramedisch Centrum Luxor, Zeewolde
Klamer Fietsen
Dierenartsenpraktijk Flevoland
KLIF18