Daan's eerste halve triathlon in Klazienaveen

Mooi om mee te maken: die relatief jongere leden die alles nog willen en moeten uitvinden bij het langzaam uitbreiden van de wedstrijdafstanden. Ergens in het achterhoofd begint het voorzichtig te kriebelen om misschien toch eens een hele te doen. Eerst dan maar eens een halve doen, en dan zie je bijvoorbeeld Daan van Oosten op woensdag in het Baken bij zijn laatste zwemtraining voor zijn vuurdoop al boordevol wedstrijdspanning. Een verslag van het NK Halve triathlon in Klazienaveen.

De hele week was ik al onrustig en gespannen, want zondag zou het gebeuren.. mijn eerste halve triatlon, in Klazienaveen. Ondanks dat ik mijn zaakjes goed voor elkaar heb en dat ik getraind genoeg leek te zijn, kon ik dat onrustige gevoel niet uit mijn lijf en hoofd krijgen. Er kan nog zoveel anders gaan dan dat je had bedacht. Bijvoorbeeld dat ik erachter kwam dat ik bij het NK stond ingeschreven, op zich geen probleem, maar omdat ik wel enigszins competitief ben ingesteld had ik geen zin om achteraan te eindigen met al die toppers aan de start. Of nog zoiets: denk je het goed voor elkaar te hebben met een hotel in de buurt, blijk je er slecht aan slapen toe te komen vanwege het lawaai van het uitgaansleven van Emmen.

Maar wat zo mooi is aan de sport, als het startschot klinkt (in Klazienaveen met een kanon :’)) is alle spanning weg. Toen kon het genieten gaan beginnen, want dat was naast finishen mijn voornaamste doel. Althans, dat genieten begint dan nadat je uit de wasmachine bent geraakt. Onder water is weinig te zien in Klazienaveen, maar langs de kant staan en lopen genoeg mensen die aanmoedigen. De zwemtijd was dan ook zeer verdienstelijk met 29:50 op de klok, tegenvallend was dat ik niet als een veenmannetje het water uit kwam, dat was toch wel iets waar ik op had gehoopt na het zwemmen in de veenkanalen.

Om naar de wisselzone te komen was het al zo’n 350 meter lopen, even een tussentijds looponderdeel. In de wisselzone werd ik al ingehaald door de vrouwelijke toppers, ondanks dat die 5 minuten later waren gestart. Ook hier heb ik maar gewoon met bewondering naar gekeken en ervan genoten. Eenmaal zelf op de fiets wist ik dat ik moest doseren, omdat er nog een halve marathon achteraan kwam, en omdat 90km in Klazienaveen ook geen 90km is. In de eerste ronde bleek de eerste helft met name wind tegen te zijn en de tweede helft wind mee. Dat maakte het even ingewikkeld met eten, maar dat was een kleinigheidje. Eigenlijk heb ik de hele rit lekker gereden en geen panne gehad. Het rondje lijkt eigenlijk wel een beetje op wat je in de polder tegen komt, alleen is de bestrating steeds anders.

Toch vond ik het ook wel fijn om te beginnen aan het lopen, al was het alleen maar om niet meer op het zadel te hoeven zitten. Het tempo zat er best wel lekker in met lopen en ik verbaasde mezelf daarin. Ook de enthousiaste Klazienaveners langs de kanten hielpen enorm mee om lekker te kunnen lopen. Toen het in de tweede ronde wat af begon te zakken kwam het toch weer op voeding aan. Van tevoren was dat iets waar ik tegenop zag, maar ik kan wel zeggen dat de voeding, van Sanas, me prima is gevallen deze triatlon. In de laatste ronde van de vier ging het met ups en downs, de tank leek leeg. Tot dat de laatste kilometer in ging, dan lijkt het uit m’n tenen te komen. Na zelf nog wat ingehaald te hebben werd ik helaas 50 meter voor de lijn zelf nog ingehaald en was de finish er niet naar om terug in te halen. Maar als dat het enige smetje is op een verder geslaagde eerste halve afstand (achteraf bleek het zelfs iemand van een andere afstand te zijn).

Trots op mezelf is het gevoel dat overblijft, en die spanning was echt niet nodig geweest, maar het zet je wel op scherp voor de start!

Link naar de uitslag: Mylaps 

Nieuws Overzicht